Tuncer Erdem Gönderileri
Tuncer Erdem kitaplarını, Tuncer Erdem sözleri ve alıntılarını, Tuncer Erdem yazarlarını, Tuncer Erdem yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Her şehre gerekli böyle biri.
Herkes önüne
sağa sola bakarken,
biri de göğe bakmalı;
kuşları bulutları görmeli,
yıldızları seyretmeli.
Şehirde göğe bakan kalmazsa
küser gökyüzü,
göçer kuşları dağlara;
şehir, gömülür karanlığa...
Sayfa 71
Ancak kaybolduğunu kabullenirsen, aramayı sürdürürsen çıkarsın o çukurdan. Yürümelisin o yüzden. Uzaklaşmalısın buralardan, sonra gene uğramak üzere…. (belki)
Kendinin kayıp olmadığını hissediyorsan bu dünyada, zaten bulacağın bir şey kalmamıştır oğlum. Bir yalan çukuruna batmışsındır garkına varmadan. Kuzeyde bir hayal denizinin ortasına bırakmışsındır çırçıplak bedenini. Kendini emin bir yuvada sanırken… Geçmişi bilmeye ihtiyaç duymadığını, geleceğe emin adımlarla yürüdüğünü düşünürken… Kandırmışsındır kendini bir güzel.
Bunca yıl yaşayınca anladım, kaybolmak bizlere mahsus. Bu dünyada kendine bir yol bulamayanlara. Bir yurda tutunamayanlara. Bir dost meclisine giremeyenlere. Ana kucağı tanımayanlara. Dağ bayır, sokak sokak, göğsünü gere gere dolaşamayanlara. Bir kuytuya sığınamayanlara. Yere göğe sığamayanlara. Edinemeyenlere. Sahiplenemeyenlere. Ele geçiremeyenlere…
Aslına bakarsan oğlum, kaybolmak iyidir; aramayı gerektirir çünkü. Belki de kendi yolun değil, varış yerin değil, ailen ya da yakınların değildir aradığın. Aramak bir nirengi noktası görme arzusudur sadece. Basit bir çaba. Yalın bir heves. Mütevazı bir gaye…İnsanın asıl ihtiyacı budur belki de. Yalnızca alemdeki yerini sezmene yarayacak sabit bir işarer aranırsın. İçini biraz olsun rahatlatacak bir alamet…Gündelik hayatını sürdürürken sağa sola bakınırsın. Dünyada yorgun düşmüş ayağın, rahat edeceği bir yer bulmak ister, üzerine basacağı bir zemin… Küçücük bir istirahat düzlüğü. Bir soluklanma sofası.
O karanlığın içinde bir yerde, bilincin seyreldiği, hafızanın zayıfladığı, aklın bir çula büründüğü o esrarengiz izbeliklerden birinde, uykunun az ötemde benden gizlendiğini, sinsice beni izlediğini hissediyorum. Karanlığın içinden bakışlarını üzerimde duyuyorum. Çalılar arasına gizlenmiş bir yabandomuzu gibi. Ürkek, vahşi, cüretkar… Gözlerinde kurnaz ışıltılar yanıp sönüyor. O orada, eminim…Elimi uzatıp ona erişmeye çalışıyorum. Gri bir buğu olup yer değiştiriyor. Uzattığım elime ılık nefesini üfleyip ümit veriyor, ama iyice kuytuya çekilip nemli hırıltılarla beni tehdit ediyor.