Turgut Ülgezer

"Dün söylediğimi yarın da söyleyeceksem bugün niçin yaşıyorum..."

Bazen siz vazgeçmeseniz de hayat sizden vazgeçer. Mürekkebi akmış kitaplara yapıldığı gibi kapaklarınızı dürüp, sizi tozlu raflarına fırlatıp atar. Bırakın kendinizi okumayı, etrafınızdaki kimse dilinizden anlamaz. İşte o zaman hiçlik başlar. Kim bilir belki de anlamsızlığın rotası, kadim varoluşun mayası olan o korkunç hiçliğin karşı koyamayacağınız çekimine kapılırsınız. Şurası muhakkak ki hiçbir şey ama hiçbir şey hiçliğe uzanan yol kadar uzun ve virajlı değildir. Her dönemeç bir vazgeçiş istasyonu, her insan da bir dönüş yolcusudur. Sonunda anladım ki hayat büyük bir eşek pazarıymış. Üstelik kocaman adamlar hiç utanmadan bu pazarda anıra anıra sucuk satarmış. Hulasa siz vazgeçmesiniz de hayat sizden vazgeçebiliyormuş. İşte tam da bu sırada eşek tepmişe dönen zavallı hayatınız ayaklarınıza dolanıyor, beşer şaşıyor, film kopuyormuş... Turgut Ülgezer

Reklam

Turgut Ülgezer

Sevgili X; Lütfen artık yaptığın şeye son ver. Sözlerim ancak çevremi aydınlatan cılız bir ışık olsa da itiraf etmeliyim ki fısıltı virüsten hızlı yayılır. Ateş, ormanı, işsizlikse ekonomiyi yakıp küle çevirir. Lütfen külün içinde elmas arama. Ülkemin nice genç fidanları ateşe atılan pervaneler gibi şuursuzca etrafında uçuşup kurtuluşu sende arıyor. Lütfen o masum fidanlara kıyma. Esip gürleyerek fırtına rüzgârlarını incecik dallarına salma. Kibrit kutusu kadar peynir için insancıkları kibrit kutusunda yaşamaya mecbur bırakma. Onların hepsinin sesi güzel, dinlemesini bilirsen sen de işiteceksin. Yeter ki kulağını sevgiye doğrult. Yeter ki hüzün bulutları ufuklarını karartmasın. Ülkemin çocukları kuşlar gibi cıvıldarlar. Nice zorluklara göğüs gerip yaşama mücadelesi verdiklerini unutma. Deney fareleri gibi tüplerin içinde yarıştırıp tüpün(TV’nin) bastığı parayla ülkemin çocuklarına hava atma. Açlık yapıştırmış midelerini senin çıkar şebekene… Pek çoğu ömürlerinde bir sefer bile tadamayacağı yemekler için, tunçtan heykellere benzeyen mağrur "güya şeflerin" huzurunda taklacı güvercinler gibi takla atıyor. Zavallıları onların o azgın egolarına ezdirme. Açlığın kara kalemiyle gözlerine sürme çekme. Sevgili X; Lütfen yaptığın şeye artık bir son ver. Ateşin ormana yaptığını dinmez ihtirasınla ülkemin kanadı kırık gençlerine yapma… Unutma sözlerim ancak çevremi aydınlatan cılız bir ışık olsa da fısıltı virüsten hızlı yayılır. Turgut Ülgezer

Belki de insan için en büyük tuzaktır kendini ararken kendisine düşmesi.

Hele ki ruhun kış görmeye, yapraklar gibi dökülür sözcüklerin.