Ve şimdi sensizim
Sen kazandığını sanırken
Ben kaybetmenin zirvesindeyim
Ama bilmelisin
Aşk tarafsızdır sevgili
Kazananın ellerinden
Kaybedenin yüreğinden alır payını
Söyleşi ve imza günü...
11-12 mayıs tarihlerinde Üstün Dökmen hocamızla birlikte ODTÜ de olacağım...
Hayatın umut parcaları olan siz kitapsever dostlarımı beklerim efendim...
Bu şiiri okuduğum lisede bir öğretmenler günü öncesinde yazmıştım.
17 yaşımdaydım. Yine aynı yıl ödül aldı. Bizler öğretmenlerimizi hep candan sevdik.
Her fırsatta da söylerim. Öğretmenler uygar bir toplum kırmızı çizgisidir.
Bizimde öyle olmalı... İyi ki varsınız...
*******************************************
Tebeşir tozlarından uzandı sana ellerim
Kitabın kokusunda sarıldın çocukluğuma
Gül demeti sözcükleri sen çoğalttın hep içimde
Mavi yazdı karakalemim
Bilmediğim ama hissettiğim dünyayı
İlk seninle öğrendim
Seninle tanıdım
Siyahla, beyazı
Gökkuşağından renklerim
Kelimeler dolusu kırlarım oldu
Işığı, aydınlığı oldun gelecek günlerimin
İlk seninle tutundum hayata
Seninle uzandı ellerim öğrettiğin dünyaya
Çoğaldım hece hece
Ve kelime kelime
Dokununca sesin sesime
Büyüdü içimde umutlar
Sonsuz rehberim, öğretmenim…
Avuçlarımda yalnızlık
Kırılgan bir bakışla
Dokunur yüreğime
Yaprak dökümü bu sarı gecede
Bana yaşamdan bahset
Ağaçlardan kuşlardan
Yağmur sonrası kokan topraktan
Öyle soğuk ki bedenim
Kırıldı tüm sözcükler heceler çöktü
Kalbimde bir kilitlenmişlik
Zehirli bir sessizlik
Bir şey var aramızda seni bana bağlayan
Bir şey var gülüşlerinde beni benden alan
Bir şey var kelimelerimi seninle ısıtan
Bir şey var bilmediğim ta derinlerimde
Beni sana çağıran
Gecelerime sen diye fısıldayan
Sevmek gibi özlemek gibi