"Ateş aynı zamanda beni, kendine paramparça etti. Parçalandığım yerden ona bütünleşmemi ister gibiydi. Zalimceydi, güzel olan her şey gibi. Ve Ateş Karaman, kalbim için zalim biriydi."
"Müşterilerinizi evlerine kadar bırakır mısınız?"
Tehlikeli bir yolu seçmiştim bu defa. Bu sorudaki amacımı daha sonra düşünecektim. Çatık kaşlarına rağmen yüz ifadesi sert değildi. "Sadece istediklerimi... Bir de," deyip önüne döndü. "Yağmurda ıslanan serçe kuşlarını."
Bazı insanların keskin yanları, bilenmiş dallar gibiydi. Saplandığı yere, büyük ve zor yaralar açardı. Öyle derinlere işlerdi ki zamanın bile kapatmaya gücü yetmezdi.
Sayfa 74 - Pukka Yayınları 1. Baskı Mart 2024 - GülfemKitabı okudu