Dünyanın çarkı her zaman bir düzende dönmüyordu. Dün hiç gerçekleşmeyecek sandığın bugün avucunun içinde bitiyordu. Görmem dediklerini görüyordu insan, yaşamam dediklerini yaşıyordu. Hayal ettiklerin hesaplayamadığın oluyordu bir anda. Bugün avucunda olan yarın ellerini paramparça edip kanatabiliyordu. Bir dişlinin ucuna takılıp savruluveriyordu insan. Döndükçe en baş varıyordu ama akıp giden zamanı geri getiremiyordu.