Hakkında
Tam adı:
Yelda Özsunar Dayanır
Unvan:
Prof. Dr.
Okurlar
1 okur beğendi.
1 okur okudu.
2 okur okuyacak.
Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
Her insan önce kendi bedenini tanımalı ve anlamalı, bedenini bilim ve gözlemlerin kılavuzluğu ile korumalı, iyileşme sürecine hekimi ile birlikte aktif olarak katkıda bulunmalıdır.
Sayfa 10 - Yazarın kendi basımıKitabı okudu
Beynimizin sadece işe yarayacak bilgiyi veya keyif alacağı konuları seçip almak, gerisini unutmak gibi bir tasarruf mekanizması vardır.
Gereksiz ayrıntıları, tıpkı bir ağacı budar gibi gizemli köşelerindeki "saklı unutma kuyusuna" gönderir.
Sayfa 10 - Yazarın kendi basımıKitabı okudu
Önce düşüncelerini kontrol et, güzel şeylere odaklan.
Beden, düşünceleri tıpkı gerçekmiş gibi algılar.
Bedenine acı yaşatma.
Hem unutma, tüm acılar öğrenmek ve değişmek içindir.
Lanetlemek ve üzülmek için değil.
Cahil toplumlar işe koyulmak yerine durmadan birbirlerini suçlar ve kavga eder.
Uygar ve akılcı toplumlar ise çözüme odaklanır.
Sayfa 33Kitabı okudu
Yeryüzündeki diğer canlılar, bu yelpazenin farklı kısımlarını insandan farklı olarak algılarlar.
Tüm canlılar, virüsler bile birbirleriyle bu alfabenin harflerini kullanarak kendi yöntemleri ile iletişim kurarlar.
Kuşlar, kelebekler ve arılar insanın görmediği ultraviyoleyi görebilirler.
Kediler, köpekler, yarasalar, balinalar ve yunuslar insan kulağının duyabileceği sınırın çok üzerindeki dalgaları duyabilirler.
Yarasaların 200 kHz gibi insanların duymadığı sesleri duyma yeteneği vardır.
Diğer bir deyişle kendi aralarında bizim algılayamadığımız bir dünyanın dili ile konuşurlar.
Sayfa 18Kitabı okudu
Ben küçükken aşılar okullarda yapılırdı.
Doktor ve hemşireler resmi bir araç ve elinde kocaman çantalarla okula geldikleri anda tüm okulu dilden dile büyüyen bir korku kaplardı.
Sınıflarda titreyerek, bir kısmımız da iğne korkusu ile avaz avaz ağlayarak aşı sıramızı beklerdik.
Birden sınıfa beyaz önlüklüler girdiğinde çocuklar köşe bucak kaçar, öğretmenler yakalayıp kolunu tutar, beyaz önlüklü iğneyi batırırdı.
Ben aşı sıramı beklerken başıma gelecek korkunç iğne felaketini kabullenmekten başka çare bulamamıştım.
Sonunda sıra bana geldi.
Beyaz önlüklü, iğneyi koluma batırdı.
Bir sinek çimdiklemesi hissinden başka bir şey hissetmedim.
-Bu kadar mı, diye sordum.
-Evet, bu kadar, dediler.
Üstelik iğne de hiç sandığım kadar büyük değilmiş.
Gerçeğin kendisi beynimin içinde yaşadığım, hayal gücümle büyüttüğüm korkulardan çok daha hafifmiş.
Aslında iğne yapılana kadar yaşadığım acılar, iğnenin gerçek acısından çok daha büyükmüş.
Sayfa 34Kitabı okudu
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
