Yvette Biro Gönderileri
Yvette Biro kitaplarını, Yvette Biro sözleri ve alıntılarını, Yvette Biro yazarlarını, Yvette Biro yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Abbas'ın yönetmen koltuğunda seyirci vardır hep
Daha yakın zamana ait başarılı filmler arasında Abbas Kiaostami'nin Through the Olive Trees (1994) filmi şimdiden başyapıt unvanını kazanmış durumdadır.
....
Kiarostami filmin sonunu tamamen açık bırakır. Uzaktan baktığımız için yalnızca bir noktada delikanlının döndüğünü ve geriye doğru yürümeye başladığını görürüz. Bir şey mi oldu? Cesaret buldu mu? Yoksa bu faydasız yalvarmadan ya da kızın saldırgan kayıtsızlığından yorulduğu için mi geri döndü? En azından müzik başka bir ruh haline kayar: Daha canlı ve umutlu hale gelmiştir. Tam olarak neler yaşandığını bilmesek de onların kaderlerini önemseriz. Delikanlının kederi aracılığıyla aşkın anlamını tüm ıstırabı, neşesi ve belirsiz sonuçlarıyla birlikte deneyimleriz. Geleceğe ilişkin soluk bir ima vardır: Henüz hiçbir şey bitmedi. Ama buraya ulaşabilmek için bir tür sabır ve yalnızca büyük müzik çalışmalarının iyi işlenmiş ritenutosuyla ilişkilendirilebilecek çok duyarlı bir duraksama / oyalanma zorunluydu. Burada tüm yapıtın duygusal içeriği ve özü, bilinçli olarak esirgenmiş bir sonucun geriliminde, askıya alınmış zamanın anlannda özetlenir.
Dinginlik üzerine ünlü kısa yazısında Plutark, en sıradan doğal fenomenlerde ilahi takdir aramanın aslında yalnızca Stoacılar'a uygun bir tinsel alıştırma olduğunu ileri sürer. Sık alıntılanan meseli çok açıklayıcıdır: "Derler ki bir gün bir parça ekmek kabuğu çiğneyen ve [kabuğun] minik yarıklarını inceleyen Marcus Aurelius, bu pişirilmiş ve iyi kabuk tutmuş hamur parçasının salt görüntüsünün kendisine bir haz kaynağı (vekili) olarak etki ettiğini fark etmiş. Bu örnekte, fazla yemenin bu beliriminde ilahi doğayı fark etmiş."
Valuska!
Sersem karakter Valuska, bu girdaplı evrendeki en küçük birimdir. Her şeyi gözlemleyebilir ve hatta kimi düzenleri uygulayabilir ama hiçbir şey büyük acizliğini azaltmaz. Mesajların taşıyıcısı olabilir; yörüngesine oturmuş küçük bir gezegen gibi müşterilerinin etrafında gelişi güzel zıplayabilir. Daha büyük göksel cisimlerin etrafında dönen küçük bir meteor gibi
diğer insanların arasında gidip gelir. Bu, düşsel bir sekansta, içki arkadaşlarının hayali gezegenler olarak dans ettiği açılış sahnesinin metaforunda belirtilir. Güdü olanların patlayıcı enerjisi tükendiğinde yörüngelerinden kaçar ve aniden düşmeye, boşluğa yuvarlanmaya başlar.
Eğer Tarkovsky kutsal olana düşkünse, Tarr lam tersidir: Duygu olarak natüralist ve fiziki olarak da doğrudandır. Kaçışı olmayan bir labirent hissi uyandırsa da, her şey kapalı bir zaman ve mekanda hareket eder - eğer sürünme hareket olarak tanımlanabilirse.
Béla Tarr zamanın geçişini ya da zamanın acı dolu yavaş-tempolu hareketini filminin özü yapma konusunda, yavaş filmin ustaları arasında bile eşsizdir: Bu, kendisine ayrılan zamanda eylem ve olaylardan mahrum olan insanoğlunun varoluşudur. Böylelikle, insan değil, zamanın kendisi ana karakter olur. Ve
bu da, neden zamanın belirgin bir rol oynaması gerektiğini açıklar.
Şeytanın Tangosu'nu ara vermeden izlemiştim yedi saat
Üstünlükleri bilinen bu ustaların yanı sıra, son birkaç yılda Macar yönetmen Bela Tarr'ın filmleri de dikkat çekmektedir. Yaklaşık sekiz saat süren Satan's Tango (1994) ve çok daha kısa ve son derece yoğun filmi Karanlık Armoniler (Werkmeister Harmonies /2000) olağanüstü ölçülü sunumun yakın zamana ait örneklerini sunar. Satan's