Yvonne Duplessis Sözleri ve Alıntıları
Yvonne Duplessis sözleri ve alıntılarını, Yvonne Duplessis kitap alıntılarını, Yvonne Duplessis en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dünyayı salt nesnel açıdan görmek istemeyen Gerçeküstücüler, insanın kendinde taşıdığı bir esin kaynağını buldular. Bu kaynağı, tartışılmaz bir şiirsel özgünlükle, şiirler ve tablolarla dile getirdiler. Nesneleri ve insanları saran bu büyüden çıkan imgelerin beklenmedik yakınlaşmalarından yeni bir estetik doğar.
Gerçeküstücüler daha önceden birçok sanatçının yönelmiş olduğu bir resim anlayışını en uç noktasına dek götürdüler,
Varlığın sıradan görünümlerinin yıkıcısı olan mizah, zihni alışılagelmiş ufuklarından kopararak beklenmedikle şaşırtır. Böylece başka bir gerçekliği, Üstgerçeklik’i görmesini sağlar.
Örneğin herhangi birşey söylemek için mektuba başladığınızda olur olmaz şeyler yazarsınız. Nedensizliğinize teslim olmuşsunuzdur.
Gerçeküstücülük, çoğu zaman bir aydın züppeliği, zihnin bir sapıklığı ya da insanları şaşırtma saplantısı içindeki kimi sanatçıların bir şakası olarak görülmüştür. Önyargılar döngüsünün dışına taşan bu yenilikçileri, zihinsel serüvenleri içinde izlemeye çalışmaktansa onlara saldırmak yeğlendiği sürece işler daha bir kolaylaşıyordu! Oysa Gerçeküstücüler yazındışı amaçlar peşindedir, çünkü insanı, aşırı yararcı bir uygarlığın getirdiği zorlamalardan arındırmaktan başka birşey gözetmezler.
Mantığın kategorilerince gizlenmiş olan Ozgün’e yatkın olarak kalmak, özgürlüğü yeniden ele geçirmek için insanın son fırsatıdır. Sanat, Aşk, Mutlak’a karşı her tür atılım, kuramların da ötesinde, bizi insanlık durumumuzun üstüne çıkarır. Çünkü, "orada, bir kanat çırpınışından daha geniş ve daha değerli bir umut olamaz".
Sanatçı, görüşü özgür kılmak, imgelerini doğayla birleştirmek, olabilecek herşeyi gerçek olarak görmek, gerçeklikle, üstgerçekliğin bir Mutlak’ın tersini ve yüzünü oluşturduklarını bize göstermek için çalıştığından bir yerde metafizik görüşle buluşur.
En vurucu imgeler, dile getirilmesi en güç, en çelişkili ve en keyfi olanlardır. Anlam ve mantığı altüst ettikleri gibi kullandıkları nesneleri birbirlerinin içine sokarlar. Bu büyülü evreni anlatan yapıtlarda yoğun bir şiirsellik, düşsel bir hava yansır.
Belki de şunu kabul etmek gerekir: Gerçek dediğimiz şey, içine daldığımız gizin küçücük parçasından başka birşey değildir. Ve bu gizin bize en yakın görünümlerinden biri olan düşü bile bile bir yana atmamalıyız, çünkü uyanıklık kadar düşte onun dile getirilme biçimlerinden biridir ancak.
Gerçeküstücüler yazındışı amaçlar peşindedir, çünkü insanı, aşırı yararcı bir uygarlığın getirdiği zorlamalardan arındırmaktan başka birşey gözetmezler. İnsanı silkeleyip kendine getirmek için, bellediği yoldan saptırabilecek herşeyin üstünde durmak gerekiyordu
İçinde yaşadığımız dünyanın saçmalıktan, bayağılıktan Sonsuz’u arayan kişinin gözünde dünyayı gülünç duruma düşürmekten başka bir işe yaramaz. Yeni bir yol çizmeden önce herşeyi yıkmak gerekir ve gülme hâlâ ikiyüzlülüğün boyunduruğunu kırmakta kullanılan en iyi silâhtır. Toplumsal güçlük ve engellerden alaylı bir gülüşle kendini kurtarabilmek bir ayrıcalık değil midir? İşte şeytan da baloyu böyle yönetir ve Gerçeküstücüler de yine bu yola bilinçaltının uçurumlarına gömülürler.
Yani Gerçeküstüçüler, Marksizm ve psikanalizle birlikte somuta inmekle suçlanamaz. Çünkü insanın yaşamını değiştirmeye adamışlarsa kendilerini, onun sıkıntılarını duyup dile getirdikten sonra, ruhbilimsel olduğu kadar toplumsal bilim yoluyla da insanı bu durumdan kurtarmaya bakacaklardır. Yalnızca tek bir alanın araştırmasıyla sınırlanmayarak, gerçekleştirmeyi kafalarına koydukları bu ülküye yaklaşmak için durmaksızın yeni yollar ararlar.
Bilgin ve sanatçı, değişik, hatta birbirlerine karşıt yollardan giderek sonunda gerçeğin yenilenmiş ve genişletilmiş bir kavramında buluşurlar. Yeni bir emre kadar bu kavrama akıldığı herşey girer.
Psikanaliz, Gerçeküstücüler’e, deneyimlerinin verilerini yorumlama olanağı tanır ama onlar bunlarla yetinmeyip daha da ileri gitmek isterler. Gerçekten de, insana iç zenginliklerini açınlamak yetmez, bunlardan yaralanmalarını da sağlamak gerekir. O zaman da bireysel başkaldırının yerini toplumsal bir altüst oluş almalıdır.
Zihinsel yabancılaşma, insan bilgisinin sınırlarını daha da ötelere götürerek gerçekliğin gözden düşmesine katkıda. bulunur. Paranoyak, imgelerinin görüntüleriyle edilgin bir duruma düşmekten uzaktır.