Mezopotamya portre heykelleri dini bir tarza sahipti. Bireyin portre halindeki temsili, kelimenin tam manasıyla, tanrıların önüne konulması gereken bir yeniden takdimdi. İmgenin namevcut bir kişiyi daima mevcut kılma gücü vardı, böylece onun ebediyen ibadet etmesini sağlıyordu. Adaklık imgenin amacı bağışçıya vekaleten daima orada dikilmekti.