“ Kalbini kendimden azıcık uzakta duyduğum zaman benim için her şey bitiyor. En sefil mahlûk oluyorum. Bütün ahengimi, huzurumu kaybediyorum. Bir çare bir şey oluyorum.” Ahmet Hamdi Tanpınar - Huzur
“Ailesinden sevgi görmeyen çocuk büyüdüğünde sevgilisinden talep eder bu sevgiyi. Sevgilisi ona sadece kendi sevgisi kadarını verebilecekken o, ailesinden göremediği sevgiyi de ister. Hep daha fazlasını arar. Bu, hem karşısındaki kişiyi hem de kendini yorar, çünkü insanın her sevgiyi muhatabının alması gerekir, aksi taktirde sevgiye doyamaz kişi. Hele bir de Gizem ve Selim gibi, ikisi de aile sevgisine muhtaç, sevmeyi ve sevilmeyi öğrenmemiş kişiler bir araya gelmişse sevgi ile donatılmış bir masaya otursalar dahi o masadan tok kalkan olmayacaktır.”
“ Zor, kötü ya da sevgisiz geçen çocukluk günlerinizde vücudunuza batan dikenleri, kıymıkları öpe okşaya çıkaracak bir kadın düşlüyorsunuz, sevgiden anladığınız bu!” Barış Bıçakçı - Seyrek Yağmur