Bin dokuz yüz otuz birde doğdu
İki kalp arasındaki en kısa yoldu
Birde parmak uçları değince
Sevda sözleri içinde coştu sel oldu
Doyumsuz bir sarmaşıktı, tırmanıyordu doruklara
Alevler içinde yanıyordu sözcükleri Önce öptü dizelerle okşadı yürekleri Sonra şiirlere boğdu, doğurdu yüreğinden sevgileri
Bir kentin ortasında durduracaktı sanki hayatı
Gözleri sonsuzdu, sonsuzluğa bakarken uçtan uca
Üstünü başını yırtmış ağıtlarken şiiri Aşkı yazdı, seni yazdı, beni yazdı, nakşedip kelimeleri
Kimi zaman zordur ayrılık, ömür bir nefes, gelip geçti
Bahçelerden geçti, parklardan, köprülerden
İkinci yeni hareketin önde gelen ismi geçti
Sevdanın piri geçti.
Bir Cemal Süreya geçti
Hiçbir şeyim yok derdi akıp giden sokaktan başka
Keşke bunun için gitmeseydin, kalsaydın biraz daha
İki çay söyleseydik, otursaydık uzaklarda, oralarda
Odan öyle sevinçsiz, yüzün öyle serin Bıraktın ardında öksüz kaldı sevda sözlerin
Aşktın sen gidişinden bildim
Uçtan uca ters yüz ediyor zamansız gidişin.