Biliyorum,
her satır hazin öykülenmelere denk bir bakışta,
ve hâlâ yeşil halkalar ıssız bir yolun bitimini gözlüyor,
bir hüsran,
bir hüsran....
Saçları dağılıyor ömrüne baharı yamalayan kışın,
yitiyorum.
kentsiz limanlarında denizsiz gemilerin...
İse bulanmış bir sonraya kalıyor öncesi sevda olan...
Enisonu malumsuz bir suskunluğa adresleniyor
gün bitimi anlar....
Nelere alışıyor insan,
Nelere alışıyor Şilan!
Katliamlara...
Kıyımlara...