Yürümeye karar verdi.Ne yöne gittiğinin farkında bile değildi.Yumruklarını sıkmış, hızlı hızlı yürüyordu. Zihni bomboştu sanki... Hissettiği tek şey hayal kırıklığıydı. Bir de anlaşılmamış olmanın verdiği ağırlık... Hayatta, olmasını istediği hiçbir şey olmuyordu. Her şey, herkes ona karşıydı sanki... Onu anlayan, dinleyen birilerinin olmasını istiyordu... Onu kayıtsız şartsız seven, sadece onun ne hissettiğiyle ilgilenen biri... Başkalarının ne dediğini, ne düşündüğünü önemsemeyen biri...
Kendi kendime diyorum ki, 'insan sadece aynadaki görüntüsünden ibaret değildir.
* Aynada göremediklerindir, esas güzel olanlar.
Duyguların, düşüncelerindir...'