''bir merdiven oluyorum böyle susunca
neresinden düşsem kendimin, uçurum
yeni hastalıklar öğreniyor bedenim ve zona
şaşıyorum, değiştirmiyor beni yazgım.
yürüyen bir telafi gibiyim,
insan geçmişi erteleyemez, ya gelmemişsem oradan
sonu getirilmeyen tekerlemenin ortasında yalnız
bu savaşta ne miğfer ne kalkan,
beni nereden vuralım?
öpülmeyen alnı vuralım, bulunmayan damarı,
görüşürüz derken görüşmeyeceğini bilmeyi,
bir yüzüğün izini, gırtlaktan taşan çizgiyi,
sevmediğimiz şeylere dönüşmeyi vuralım.
düşelim ve mucizesizlik yaşasın,
bir hatırın boşluğunu doldurmak için sanatlar bulalım.
oysa kaçmak ve teslim olmak çok yakın,
istesem kendimi tutuklarım.
-iyi bilirdik, beni nereden vuralım?''
Tanımadığına rahatça yarasını gösterir insan
Tanıdıkça duyulur gürültüsü sessizliğin
Dış sesten ibaret bir film yaşadığımız
Katil rolü hafızaya verilmiş başından belli
Ne iyiydi bilmesek, anlamasak ne iyi.
Sevgili @zeyneptugcekaradag 'ın adı bile kulağa çok hoş gelen #alaybozan adlı öykü kitabı.
@ithakyayinlarindan çıkan kitabımız içerisinde birbirinden bağımsız onbir öykü barındırıyor. Herbiri bir yaşam, her biri ruha ayrı dokunuyor. Öykü okumak benim de ruhuma o kadar iyi geliyor ki...
O cüsseli kitapların arasında sıkışıp kalınca cankurtaran misali koşuyor imdadıma. Nefes alıp soluklanıyorum onlarla.