Osman Şahin askerliğini yaparken öyküleriyle bir yarışmaya katılmış. Ödülü aldığını öğrenir öğrenmez annesine mektup yazmış .Annesi okuma yazma bilmeyen bir köylü kadınmış. Yazar mektubu annesine başkasının okuyacağını bildiği için en açıklayıcı şekilde yazmaya çalışmış, demiş ki ; 'Güzel anacığım Türkiye'nin çok önemli bir kurumunun açtığı bir yarışmada yazdığım hikayelerle 'en' birinci oldum.'
Derken bir ay sonra yazara köyden bir mektup gelmiş , okul defterinden yırtılmış bir kağıda eğri büğrü harflerle yazılmış kısa bir mektup, belli ki bir ilkokul çocuğuna yazdırılmış cevap şöyle : 'Evladım birinciliğini tebrik ederim, inşallah ikinci de olursun 3 de...' Osman Şahin pek anlayamamış temenni'yi. Tezkereyi alır almaz köyüne dönmüş, bakmış ki annesi elma ağacının altında kurutmalık elmalarla sofralıkları ayırıyor. ' Anne' demiş 'birinciliğimi beğenmedin mi ? '
Annesi birkaç tane elmayı iki eliyle avuçlayarak oğluna uzatmış demiş, 'Birinciyi ne yapayım , bak bunlar böyle yan yana daha çok '
diyeceğim o ki ; kadın toplaya toplaya hissediyormuş dünyayı , saya saya değil. Etrafına bakınca taneleri değil bereketi görüyormuş çünkü.