“Hatırlamanın ne kadar acı verici olduğunu unutmuşum, diye yazıyor öğrencilerimden biri. Daha on sekiz yaşında.”
Sayfa 151Kitabı okudu
Bir defterin sayfaları bitiyor
İçinde yağmurda ıslanan botlar, perdesiz camlar, üşüyen eller ve nefret etmemek için kendine yabancılaşanlar yazıyor
Herkesin gereksinimlerinin sizinkilerden daha önemli olması gerektiği NEREDE YAZIYOR? Kendine gayet iyi bakabilecek bir anne ya da baba için sağlık ve mutluluğunuzu kurban etmeniz gerektiği NEREDE YAZIYOR? Değişmez kurallar gibi görünebilen bu inanışlar, Allah’ın emri değildir; ama başkalarına verdiklerinizin yarısını bile kendinize çok görmenize yol açmaktadır. Bunlar ancak bu dünyada nasıl davranmanız gerektiğine ilişkin aklınıza kazınan değerler sisteminde varlığını sürdürmektedir.
Sayfa 284 - Altın KitaplarKitabı okudu
“Her sabah aynanın karşısına geçip uzamış sakallarımı saran beyazlara bakıyorum. Kimseler bilmiyor ama ellerin var yüzümde, bembeyaz parmakların, sakallarımın arasında dolanan parmakların, sakallarıma düşen aklar gibi ellerin. Ellerin yüzümü yaşlandırıyor; ellerin cehennem, ellerin yasemin, ellerin gül kurusu, ellerin ateş. Kadın zarif elleriyle erkeğin yüzünde yazıyor o hiç bitmeyecek hikayeyi; erkeğin gözaltlarına, sakallarına…”
Sayfa 98 - (e-kitap)
Yaşar Kemal: Ne var ne yok Sait? Hikaye yazıyor musun?
Sait Faik: Yok, yaşıyorum.
