“Şimdiye kadar bir satıcıydın; başarın kendi özelliklerine bağlıydı. Ama artık durum çok farklı: başarın başka insanların özelliklerine bağlı.”
“Gerçekten bize ait olan bir şeyi Adine, hiç kimse elimizden alamaz. Gerçekten bize ait olan, er veya geç bizim olur.”
Bir yerde duymuştu: Eğer iyi biri ölüme kavuşuyorsa o şehir yaş tutar ve ağlar.
İstanbul bu gece Gökçe için ağlıyordu.
Alper gökyüzüne baktı ve İstanbul’la birlikte ağladı.
Okur Takip Önerileri
“Kendini korumayı öğrenmen lazım,” dedi Gökçe. “Avazın çıktığı kadar bağırmazsan zamanla susmaya mahkum hale gelirsin.”
“Eğer bir yerlerde tanışman gereken biri varsa, bu şehir sizi mutlaka bir araya getirir.”
“Bir insana kendinle ilgili bir sır verirsen, ilk karşı karşıya gelişinizde bunu, sana karşı kullanır. Sen de sadece bunu yaptın, fazlasını değil.”
“Yaşananlar ve yaşanması gerekenler, asla aynı olmuyor.” “Sen, aslında her şeyin en iyisini yaşamalıydın.”
“Ona aşık falan değilsin ama kendini kandırıyorsun,” “Bence bu, dünyanın en kötü şeylerinden biri.”
“Sana, onu sevmediğimi düşündüren ne?”
“Onu sevmediğini iddia etmedim, ona aşık olmadığını söyledim.”
“İkisi arasındaki fark ne?”
“Sevgiyi bir çiçeğe, bir köpeğe hatta bir elbiseye karşı da hissedebilirsin,” dedi Erdem. “Ama aşk, öyle değildir. İnsanı içine hapseden bir kafes gibidir. Üstelik söz konusu aşksa, biri sana duygularını sorunca tereddüt etmezsin.”
“Adamın tek derdi, seni yatağa atmak!” “Tek derdi o olsa neden hala peşimden koşsun?” “Çünkü zayıfsın, bir duruşun yok. Kendini o kadar basit bir duruma sokuyorsun ki farkında bile değilsin.”
“Ölüm kötü bir şey”
“Zamansız olması daha da kötü” Alper omuz silkti. “Her ölüm zamansızdır”
“Acın hafife alınamaz zaten. Sadece şunu unutma: Her zaman daha kötü bir hayat vardır. Sen, yaşayamayan tüm insanlar için yaşayabileceğin kadar yaşa. Sınırlardan ve onları aşmaktan korkma. Zincirlerin seni sıkmasına izin verme. Yasını tut ama ne olursa olsun, yaşa”
Özgürlük, iki kere iki dört eder diyebilmektir. Buna izin verilirse, arkası gelir
Herkes sanki ‘bana dokunma yanarsın’ der gibi bakıyor. Sanki duygularını açığa vurursa hor görülecek, aşağılanacak gibi korkuya kapılıyor.
Tramvaydayım ve bu dünyadaki, bu kentteki ve ailemin içindeki yerimin ne olduğu konusunda tamamıyla tereddüt içindeyim.
Değerini bil her şeyin. Çünkü insan ancak kaybedince anlıyor bazı şeylerin değerini
