Bir yerde duymuştu: Eğer iyi biri ölüme kavuşuyorsa o şehir yaş tutar ve ağlar.
İstanbul bu gece Gökçe için ağlıyordu.
Alper gökyüzüne baktı ve İstanbul’la birlikte ağladı.
“Ona aşık falan değilsin ama kendini kandırıyorsun,” “Bence bu, dünyanın en kötü şeylerinden biri.”
“Sana, onu sevmediğimi düşündüren ne?”
“Onu sevmediğini iddia etmedim, ona aşık olmadığını söyledim.”
“İkisi arasındaki fark ne?”
“Sevgiyi bir çiçeğe, bir köpeğe hatta bir elbiseye karşı da hissedebilirsin,” dedi Erdem. “Ama aşk, öyle değildir. İnsanı içine hapseden bir kafes gibidir. Üstelik söz konusu aşksa, biri sana duygularını sorunca tereddüt etmezsin.”