Sen olmazsan bu hayatın hiç anlamı yok ki inan, nasıl anlatsam?
Sabahlara uzayan geceler ne soğuk, dayanılmaz sen yoksan
Hiç kalkmıy'ca'm ve uyanmıy'ca'm uykudan seni duymazsam
Kıvrılıp kalıca'm yatağımda acıyla gelip beni sarmazsan
Anlamazsan, hiç sevmedin
Ah şu ben, sana tutsak
Dört bucak, yedi iklim seninleyim
Aniden can veriyor
Denizlerinde martılar sen giderken
Bir telaş, bir kargaşa
Dolanır dururum bir boşluğun ortasında
Ve sen bilmiyorsun
Yaşama sebebim, kaderim, son nefesim, tek sensin
"Varlık yokluktur, yokluk da varlık! Hepsi gören göze bağlı!"
Niye böyle yaşadığını, imkânları varken neden daha iyi yiyip içmediğini, niçin kendisini soğuktan koruyacak samur kürke bürünmediğini sorduğumda, "Özgürlük ve iktidar uğruna!" diye cevap vermişti.Ona göre ruh, dünya nimetlerinin tutsaklığından kurtuldukça özgürleşiyor, bağımsızlaşıyor ve dünya yüzünde hiçbir krala ve imparatora nasip olamayacak bir büyük iktidara kavuşuyordu.
Dedikleri bana karışık geliyordu ama doğru bir yanı da vardı.
Bütün dünyayı dolaşsan, yedi iklim dört bucağı tarasan hiçbir şeye ihtiyaç duymayan tek bir hükümdar bulamazdın. Hepsinin saraya, kumaşa, silaha, hayvanlara, ikram edecek yiyeceklere, cellatlara, askerlere, altına, gümüşe ihtiyacı vardı. Bunlar olmadan hükümdarlık yapılamazdı.
Engereğin gözünü kamaştıran şatafatı yaratan da bunlardı zaten!
Oysa Mevlevi dervişinin omzunun öpülmesi ve saygı duyulması için bir tek çöpü bile olması gerekmiyordu.
"Aslında" diyordu, "varlık yokluktur, yokluk da varlık! Hepsi gören göze bağlı!"
Kendini feda etmenin, yüce bir varlığın içinde eriyip gitmenin müthiş hazzını yaşıyordu. Allah onun için aradaki perdeyi kaldırmış ve ona cemalini göstermişti. Kendi benliğini silip attığı için, artık ölümlü bir kul değil, Allah'ın ta kendisiydi o.Bundan büyük özgürlük ve iktidar mı olurdu!
Derviş, Tanrı olmuştu.
Doğan KitapKitabı okudu
Yedi iklim dört köşeyi dolandım
Meğer dünya her tarafta bir imiş...
Dadaloğlu
Atatürk ve Dr.mazhar osman
-osman bey delilik nasıl birsey
+paşam az da olsa herkeste bir parça vardır
-ne demek istiyorsun, bende de mi var
+ooo.. sizde herkesten bin beteri var içeride ve dışarıda dört iklim yedi cihana kafa tutmak akıllı adamın yapacağı iş mi
ATSIZ'DA DİL VE EDEBİYAT
Dil: Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü mezunu olan ve bitirme tezini, Osmanlı döneminde sade Türkçe akımının öncülerinden Edirneli Nazmi'nin Dîvân-ı Türkî-i Basît'i üzerinde yapan Atsız'ın dil konusundan uzak kalmayacağı ve bu konuya sık sık temas edeceği açıktır. Onun, Türkçe konusundaki düşüncelerine
Babamın son fotoğrafına bakıyorum mesela: Otuz beşinde bir adam. Onun kişisel tarihinde o yaştan ötesi yok. Ne yaparsa yapsın benden yedi yaş küçük; zaman aktıkça daha da küçülüyor ama elleri ayakları hiç küçülmüyor. Ve nasıl bakarsam bakayım, o adamı hep benden daha yaşlı biriymiş gibi görüyorum. Yazdığım gibi efendim, zaman konusunda aklım çok karışık. Velhasıl hayat beklemiyor, beklemek gibi bir derdi de yok. Biz onu anlayana kadar gelip geçecek.
Sayfa 12Kitabı okudu
Mazhar Osman Atatürk'le görüşmektedir. Bir ara Atatürk sorar:
– Osman Bey, bu delilik nasıl bir şey?
– Gazi Paşam az da olsa herkeste bir parça vardır, deyince Atatürk:
– Ne demek istiyorsun, bende de mi var?
Hoşsohbet ve sözünü esirgemeyen biri olan Mazhar Osman:
– Ohooo... Sizde herkesten bin beteri var. İçeride ve dışarıda dört iklim yedi cihana kafa tutmak akıllı adamın yapacağı iş mi?
Atatürk dakikalarca güler..
Sayfa 74
Bugünlerde bahar indi Çukurovanın düzüne
Yürekten kan çekilir
Damarlara kan dagılır gibi
Rahat
Dagılır yedi iklim dört bucaga
Memet kardeş Mustafa kardeş
Döne Zala Hatçe
Maraşlı Matatyalı Sivaslı ırgatlar
Tekmil ırgatlar
Gene sersefil döküldü yollara
Tozlu yollara
Yolda yılok bir çeşme aglar
Bozkıra yürürler öyle
Yürürler başak kokusunda
Sonra, yağmur oldu yağdı zaman, dünyayı yedi bitirdi, hayat dedim adına, Hiç durmadan devam etti. Tanıdığım, bildiğim, gördüğüm her şey -ama her şey- parmaklarımın arasından aktı gitti. Kum gibi... Kum gibi aktı gitti.
