Robin Sharma' dan 6 farklı öğreti:
1- Bahçe, aklın simgesi. Ona özen gösterip, besleyip güçlendirirsen, tıpkı verimli ve zengin bir bahçe gibi beklentilerinin çok ötesinde güzel çiçekler açar. Ama yabancı otların kök salmasına izin verirsen, kalıcı huzur ve derin iç denge senden hep uzaklaşacaktır. Bahçenin kapısında bir koruyucu gibi durmalı ve yalnızca en iyi bilgilerin içeri girmesine izin vermelisin.
2- Kalıcı mutluluğa, hedeflerine, sürekli çalışarak ve yaşamın amacı yönünde güvenle ilerleyerek ulaşırsın.
3- Gerçekten yapmayı sevdiğin şeyi bul ve sonra tüm enerjini onu gerçekleştirmeye yönelt. Bunu yaptığında yaşamın zenginleşir ve tüm arzuların kolayca ve fazlasıyla gerçekleşir.
4- Yaşamın amacı, amacı olan bir yaşamdır. Gittiğin yönü değiştirirsen, yaşamında devrim yaratabilirsin. Fakat nereye gittiğini bilmezsen, oraya ulaştığını nasıl anlayacaksın?
5- Korkun, toplum içinde konuşmaksa, yirmi konuşma yapmak için plan yap. Ya da yeni bir işe başlamak veya verimsiz bir ilişkiden kurtulmaksa, iç enerjinin her zerresini bir araya getir ve bunu yap. Korku, kendi yarattığın zihinsel bir canavardan, bilincin olumsuz yönde akışından başka bir şey değildir.
6- Unutma! Sözcüklerin etkileri çok büyüktür. Gücün, sözlü ifadeleridir. Zihnini umut sözcükleriyle doldurursan, umut dolu olursun. Cesaret sözcükleriyle doldurursan cesur olursun.
Tarihten ders almak...
*🧠*
Osmanlıyı 1299 yılında Oğuz Türklerinin Kayı Boyu kurmuştur.
Osmanlı imparatorluğu;
- 1299 da kurulmuş, 1579'a kadar 3 asır YÜKSELMİŞ....
- 1579 dan 1699 kadar,
1 Asır DURAKLAMIŞ.
- 1699 dan 1919 kadar.
GERİLEMİŞ VE YIKILMIŞTIR.
Gerçekte iki farklı Osmanlı vardı;
- Halifeliğe kadar olan Osmanlı... (1299-1517) Nam-ı diğer Türk
Bazı şeylere ne çok anlam yüklüyoruz.
Tarih biz istedikçe tekerrür eder. Yeni bir şey yok dağılabilirsiniz.
Tiksinti
Sizin derdiniz ortaya yeni bir şey koymak değil. Taklit ve aptallık arasında koşu bandı üzerinde yol yürüdüğünüzü zannetmeye devam edeceksiniz .
Her yara yeni bir şey öğretiyor insana.
Ayakta kalmayı öğrenmiş insanlar için kaybetmek büyük bir mesele değildir.
Good afternon sevgilim.
Salı günleri çalışmıyorum
that girl made me so sad
But then I made her sad too
Salıları bağışlıyorum kendimi
Onu dışarıda tutuyorum.
Cezalı mı değil, ama ben kırığım
Toplanmam için onun yardımı da lazım
Ama gururluyum.
Gururumu bu zamana kadar hiç kullanmadım
Onun tuzu kuru dili süslü hep üstü pastası kremalı
Ben cilalayıp duruyorum durmadan yüzümü
Beğensin diye beni.
Hep beğensin diye.
Davranışlarımda kibir diye bir şey yok , budalalıktır.
Düşündükçe geliyor , ben yeni yeni anlıyorum.
İnsanların ne dediklerini de pek takmıyorum
Onlar dibine kadar haklılar
Ben demiştim demek için buradalar.
O bittiğini sanıyor da
bir keresinde demiştim de ona kapımın kendisine hep aralık kalacağını
Bilmem şu sıralar hatırlıyor mu
yoksa tamamen hafızasından silip attı mı
good night sevgilim.
Hadi yat da uyu.
Neden artik bir bosluktaymisiz hissi var içimizde.. neden hiç bir sey olmasi gerektiği gibi degilde; zevksiz, heyecansiz ve boş hemde bombos.. Yeni güne başlarken heyecan duymak ister insan, ama öyle birsey varki ne oldugunu bilmedigimiz; o yarimyamalak heyecan bile bi anda gidiveriyor..
600
600.gün... Zamanı tutamıyorum sevgili durduramıyorum. Son günümüzde bana "dursun mu zaman?" demiştin. Dursun artık sevgili, dursun artık, hayır zaman akıp gitmesin. Yarın, dün olsun. Zaman artık geriye aksın istiyorum. Merak etmiyorum geleceği, istemiyorum geleceği. Gözlerimin ışığının sönmesini izlemeyi değil, ışığını geri kazanmasını
Bugünlerin adı sensizlik
Bugünlerin adı sessizlik
Daha dün yanımdayken
Anlam yüklediğimiz onca şey varken
Şimdi ayrılığı anlamlandırmak nasıl bir şey
Güneşli bir günde senle piknik yaparken
Ansızın sağanak bir yağmurun yağması
Şimşeklerin çakması
Ve kara bulutlar ile her şeyin mahvolması
Yani el ele iken elinin bomboş kalması bile tuhaf
Sağıma soluma baktığımda her gördüğüm senken
Şimdi bana sağımda solunda başka insanların
Ve bu dünyaya ait şeyleri görebilmem
Normallik mi anormallik mi bilemedim şimdi
Aşkına öylesine kapılmışken
Gözümü mü kör etmiştim
Yâda yüreğimin saf sevgisine mi yenilmiştim
Söylediklerine mi kanmıştım bilmiyorum
Şimdi öylesine ulu orta bir yerde kaldım ki
Tanımıyorum bu dünyayı tanımıyorum insanları
Sen diye sayıkladığım zamanlar unutturmuş bana her şeyi
Ve sende unuttun gittin beni
Şimdi bu yeni düzene ayak uydurabilir miyim bilmiyorum
Ben bu saatten sonra yalan dünyanın gerçeğini bekliyorum
"Senin aksine ise benim yaşamdan hiç bir arzum yok. Ya da yarından, gelecek olan yeni günlerden, uzun yıllardan. Kısacası senin gibi, yaşamdan hiçbir beklentim olmadı."
"Hiç mi?" Diye sordum kaşlarım şaşkınlıkla yay gibi havaya kalkarken.
Cevapladı. Netti. "Hiç."
"İyi ama herkes yaşamdan bir şeyler bekler. İyi bir iş, sıcak bir ev, rahat bir yatak, mutlu bir evlilik, güzel bir sevgili, kariyer, para, ne bileyim belki de karnını doyuracak bir lokma şekerli ekmek. Ama herkes bir şeyler ister."
"Yanılıyorsunuz, Hanımefendi. Hem de çok. İstemek ile yaşamdan bir şeyler ummak çok farklı şeylerdir. Eğer kastettiğiniz şey buysa, herkes bir şeyler ister. Mesele bir zeytin tanesi." Dedi çatalının ucuna taktığı zeytini havaya kaldırırken. "Bunu herkes ister. Çünkü yaşamak için gereklidir. Ama yaşamak için istemekle, yaşamdan istemek farklıdır. Bazı insanların kalpleri zaten ölmüştür. Renkli elbiseler giyerek etrafta geziniyor olmaları sizi aldatmasın."
Sadece ikimize değil
Bütün hayata üzgünüm
Fotoğraflarda
Bir gece hatırası
Öylesine yalnızım ki
Sanki yokum
Eriyor eski ben
Ve yeni biri olamıyorum
Keder sokulgan adımlarıyla
Gelip kıvrılıyor yüreğime
Hayat sakin
Şafakta evler gibi
Sanki hiçbir şey olmadı
İkimiz yokuz sadece
Biz olan ikimiz yokuz
Deniz hep orada
Ve ağaçlar aynı düşlerinde.