19. yüzyıl boyunca, Fransız dehasının sürekliliğini dört büyük çığır gösterdi. Bunlar, yeni klasisizm, romantizm, gerçekçilik (natüralizm)& izlenimciliktir. Birbirlerine karşı bir dizi tepkiden doğmuş olmalarına rağmen, tarihsel açıdan ele alındıklarında, bu akımlar, kurmacadan - doğaya, düşünsel kurgudan-duyumların saptanmasına, ideal güzellikten-gözlemlenen olguya yönelen sürekli evrimden başka şey değillerdir