“Eğil bana doğru!” diye fısıldadı Govinda’nın
kulağına. “Eğil bana doğru! Tamam öyle, daha
yakına gel şimdi! Çok daha yakma! Alnımdan
Öp beni, Govinda!”
Govinda afallamıştı, ama yine de büyük bir
sevgi ve sezgiyle söylenileni yapıp
Siddhartha’ya doğru eğildi, dudaklarını onun
alnına dokundurdu, Olağanüstü bir şeyler oldu
birdenbire.
"Geçmişin gri bulutlarından kendimi göremez oldum. Buralarda
bir verlerdeydim sana rastlayasya kadar ve senden sonra iyice kayboldum. Bul bulabilirsen o eskimiş, terk edilmiş, unutulmuş beni şimdi.
Yüzümdeki gölgedesin, doğum lekesi gibi bir izsin ruhumun en görünen yerinde. Herkesin dikkatini çekiyor o leke ve herkes biliyor ki asla geçmeyecek. Zamanla alışılabilir bir görüntü gibi gelse de o hep orada duracak ve her yeni ruh tanışmasında fark edilecek yeniden.