Yeşil ki kesinlikle işe yarıyor
John adında birinin mahkum edilmesi ve mahkum edildiği hapishanedeki gardiyanlar ile arasında geçen olayların anlatıldığı bir kitap,ama sonu duygusal bitti.
Cüssesi kadar kocaman yüreğe, cüssesine ters olan korkuya sahip John Coffey'nin ( coffee gibi söyleniyor ama farklı ) Yeşil Yol`a doğru attığı ürkek adımların şahidi olacaksınız.
Kitabı E bloğunun baş gardiyanı Paul`ün dilinden dinliyorsunuz. İlk başta biraz sıkıcılık yarata bilir ama ortalara doğru kesinlikle kendinize hakim olamıyorsunuz.
İnsanın kitabın içine girip, o kocaman devi kucaklayası, "yalnız değilsin John." diyesi geliyor.
İyinin bazen ne kadar kötü, kötünün bazen ne kadar iyi olabileceği, görünüşün aldatıcı kısımlarına takılmamamızı, insanın tüm ürkütücülüğüne rağmen saf kalabileceğini açıklıyor bize Kocaoğlan..
Sonunun bildiğim gibi bitmemesi için, geriye kalan 10 sayfayı 3 gün erteledim.
Hayatıma yeşil ve siyah bir renk katan gözü yaşlı dev seni özleyeceğim...
Sonunda büyükten küçüğe her insanın duyduğu, duymasa bile bir yerden kulağına çalındığı o efsane kapanış söz:
"Yoruldum, patron.Yollarda yağmurdaki bir serçe kadar yalnız olmaktan yoruldum.Yanımda hiç arkadaş olmamasından bıktım. Nereye gideceğimizi, nereden geldiğimizi söyleyecek biri. İnsanların birbirine kötü davranmasından bıktım. Her gün dünyada hissettiğim ve duyduğum acılardan bıktım. Çok fazla var, sanki her an için kafama cam parçaları batıyor. Anlıyor musun?
Karanlıktan korkuyorum patron lütfen ışığı kapatma…”
Kesinlikle okuyun..
Kitabın başroldeki iki karakteri bana Yeşil Yol filmindeki başrol iki karakteri anımsattı. İri yarı zenci John Coffey ile gardiyan rolündeki Tom Hanks' i, bu kitabın içindelermiş gibi hissettim. Üstelik fareyle olan arkadaşlık ta aklımda çok yer etmişti. Kitabı okurken benzer hisleri, duyguları tekrar yaşadım. Oldukça akıcı, insan ve mekan tasvirleri güçlü, keyifle okuduğum bir eser.
Ortaokula giderken okumuş, çok beğenmiştim ama ne anlattığını sanırım unuttum. :( filmi de güzeldi. Tekrar okumalıyım diye düşünüyorum.
144 syf.
·
Not rated
Sait Faik iyi hikayeci olabilir kabul ama sanırım ben onun tarzını pek sevemedim. Bu okuduğum kaçıncı Sait Faik kitabı, ama çokça tasvir ve az aksiyon var hikayelerinde.
Son Kuşlar, küçük hikayelerden müteşekkil bir kitap. Ağırlıklı olarak balıkçılar ve Rumlar var bu hikayelerde. Yine de kitapta Sait Faik denince akla gelen ilk şeylerden birisi olan o güzel cümleye rastlamak iyiydi; Yazmasam deli olacaktım.
Bir de daha 1940'larda yazılmış olan şu cümleler var ki, bugün içinde bulunduğumuz çevreye duyarsızlık ve uçup giden o yeşillikleri düşününce daha bir manidar; Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde, güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz. Günün birinde yol kenarlarında, toprak anamızın koyu yeşil saçlarını da göremeyeceksiniz. Bizim için değil ama, çocuklar, sizin için kötü olacak. Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük. Sizin için kötü olacak. Benden hikayesi.
