Bunlar, yüzlerden çok gözlerdi. Bunlar, yol
kenarında küçük tören alaylarındaki gibi yürüyenlere ve sürüklenenlere bir yüz kazandıran biçimler değil, daha çok renklerdi. Ve yeni bir zamanın bir işareti daha: Kafkaslar'ın ta derinlerindeki bu gözler, bir örnek kahverengi ya da siyah değildi. Aynı sıklıkta yeşil, mavi, açık veya koyu griye de rastlanıyordu. Dikkati çeken bir de şuydu: Yüzler bitkinlik, umutsuzluk, kızgınlık ve nefret, zaman zaman kana susamışlık duygusuyla gergin olsa bile, bu gözler kötü kötü baksa bile, ya da dalgın, ya da kibirli, ya da aval aval - bizzat renklerde, onlara nüfuz edilebildiği kadarıyla ve birbiri ardınca aralıksız pırıldamalarına veya ışıldamalarına izin verildiği sürece bir göz rengi dizisi oluşturdukları için, sorun yoktu.
Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyü zünde güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeye ceksiniz. Günün birinde yol kenarlarında toprak ana mızın koyu yeşil saçlarını da göremeyeceksiniz. Bizim için değil ama, çocuklar, sizin için kötü olacak. Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük. Sizin için kötü ola cak. Benden hikayesi.
Isteseniz de istemeseniz de, zaman her şeyi silip süpürüyor ve sonunda geriye yalnızca karanlık kalıyor. Bazen o karanlığın içinde başkalarını buluyoruz ve bazen onları yine yitiriyoruz.
Sayfa 382Kitabı okudu
Lütfen beni karanlığa göndermeyin, karanlığa göndermeyin karanlıktan korkarım.
Sayfa 379Kitabı okudu
Onları sevgileriyle öldürdü, birbirlerine olan sevgileriyle.
Bu her gün olur, dünyanın her yanında.
Sayfa 367Kitabı okudu
Gördüğüm ve hissettiğim acılardan yoruldum artık, patron. Yağmur altında bir ispinoz gibi yalnız, hep yollarda olmaktan yoruldum. Hiçbir zaman bana eşlik edecek, bana nereden geldiğimizi, nereye gittiğimizi ve nedenini söyleyecek bir yoldaşım olmadan. İnsanların birbirilerine karşı bu kadar kötü olmalarından yoruldum. Yardım etmeye çalışıp da edemediğim bütün o zamanlardan. Karanlıkta olmaktan yoruldum. Asıl da acıdan. Çok fazla. Eğer sona erdirebilseydim, yapardım. Ama yapamıyorum
Sayfa 366Kitabı okudu