Adam, hiçbir şey olmamış gibi üzerinden kalkıyor... Beyza halının üzerinde, yüzüstü dönüp doğruluyor... Adam salonu geçip sokak kapısından çıkarken, geriye dönüp bakıyor... Kötü bakışları... Beyza'ya tehdit edildiğini anımsatıyor... Kimseye bir şey söylememesi için yapılan tembih-tehdit cümleleri... Neden tehdit?..
Beyza, halının üzerinden kalkıyor... Kapıya gidene kadar adam yok oluyor... Beyza, adamın arkasından kapıyı kapatıyor... Ne bir ses!.. Ne de bir çığlık!.. Adam gittikten sonra yalnız kaldığını anımsıyor... Hiçbir şey olmamış gibi odasına gidiyor..
Hiçbir şey olmamıştı aslında, ne gelen, ne giden, yoksa olmuş muydu? O gün, bir şey olup olmadığının farkında değildi.
Beyza, "Yeter!.." diye bağırmak istiyor...
"Sude, ben iyi değilim."
Beyza'nın rengi, yeni tutmuş kar kadar beyazdı. Soğuk terler, boncuk boncuk. yuvarlak yüzünden aşağıya süzüldü.· İri kahverengi gözleri küçülmüştü. Elleri zangır zangır titriyordu.
"Hiçbir şeyin üstesinden falan geleceğim yok. Yıllardır anımsamadığım bu sahneyi bana yaşattığınızdan beri, trajedi olan yaşamım, korku filmine döndü. Siz yaşamı kolay sanıyorsunuz, değil mi?
"Canım acıyor! Anlıyor musunuz, onu geçirebilecek bir merheminiz var mı? Sude, burada film kahramanı gibi ahkam kesip duracağına, biraz gerçeklerden konuşalım. Yok sa, ben gitmek istiyorum. Sizin hayallerinize malzeme olma ya hiç niyetim yok. Anlaşılmaya geldim, anlıyor musunuz?
Kadınlar fıkırdaşmaya, eteği olanlar Ada'yı taklit etmeye başladı. İnen, kalkan etekler, bacaklar, donlar, kadınlar... Kadınlar..
Havanın her halini Severdi
Adam Kadının her hali gibi
Sıcak teni de
Soğuk gözleri de
Fırtınalı yüzü de
Limanları arasa da
Havanın her halini severdi
Adam Çakan şimşekleri
Gökyüzünde
Ya da gözlerde...
"Kendinizi değiştirmek istiyorsanız, algılamanın ne olduğunu kavramak ve algılamanızı değiştirmek zorundasınız. Çünkü, sizler kendinizi ne kadar doğru algılarsanız, çevrenize de kendinizi o kadar doğru algılatabilirsiniz.
"Nasıl ki algımız ölçüsünde yaşamı algılıyorsak, algıladıklarımızı da sözcüklerle yorumluyoruz. Algılarımız kadar, sözcükleri kullanma biçimimiz de var olmamız açısın dan çok önemli.