idil
@yidilk
2003
23 okur puanı
Haziran 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Peri Gazozu’nu okumamız üzerine kulüp olarak Ercan Kesal ile Ali Bektaş moderatörlüğünde bir söyleşi gerçekleştirdik. Nezaketi ve özeniyle bizi yazarlığının ve sanatçılığının üzerine tekrar etkilemeyi başardı. Kendisini bir abimiz gibi hissettik, bu samimiyeti bize hissettirdi.
Cümlelerini tam kelimeleriyle aktaramayacak olsam da -hafızamın azizliği, söyleşi kaydına ulaşıp dinleyebilirsiniz- beni etkileyen birkaç cümlesini buraya bırakmak isterim.
“Peri Gazozu bir yas kitabıdır. Yasla baş etme kitabıdır.”
“Hatırlamak denilen şey seçerek unutmak.”
“Sanatçı, edebiyatçı; başkalarının fark etmediği şeyi fark eden, başkalarının ağlamadığı şeye ağlayandır.”
Canım dedemin, ikinci babamın vefatından sonra benim acımı yaşamama, yas tutmama yardım eden bir kitaptı Peri Gazozu. Bu kitapla beni tanıştıran ve bu söyleşinin gerçekleşmesine vesile olan kulübüme teşekkürlerimi iletiyorum.
Size de teşekkürler Ercan abi.
“Ona farklılıklar yaratmak çok saçma geliyordu çünkü Tanrı biliyordu ki, insanlar zaten yeterince farklıydı diğerlerinden.
Gerçek farklılıklar, diye düşündü yemek odasının penceresinin yanında dururken, yeterliydi, hem de çok.”
“Çatışmaların, bölünmelerin, fikir ayrılıklarının ve insanın varlığına işleyen ön yargıların çok erken yaşta başlamasından acı duyardı Bayan Ramsay.”
Okur Takip Önerileri
“İyiyim efendim. Yaşlılık işte. Bardak doldu, ama damlası eksik. Onu bekliyorum efendim.”
“Yıllar sonra fotoğraflara değil, geçip giden ömrümüze baktık birlikte. Keder bulaşmış ömrümüze.”
“Birbirimizin hayatlarının içindeyiz. İstesek de istemesek de.”
“Dedemden öğrendiğim, “insan olmak” kendi mutlu olduğun şeyleri yanındakilere de iletmektir. İnsan, kendinde olmasını istediği herhangi bir şeyi bir başkası için de aynı şiddette isteyebiliyorsa “insanım” diyebiliyor.”
“Dilerim bizden sonrası için bir parça ümit kalmıştır hâlâ...”
“Hekimliğimin yirmi beş yılı yetmedi kendisini ipe vermekten başka çare bilmeyen kız kardeşlerimin yarasına merhem olmaya...”
“Şimdi onlara, bir baykuş gibi tünedikleri sandalyelerinde, susarak kurtulacaklarını zannettikleri bir vicdan ve bitirmeye çalıştıkları zavallı bir ömür kaldı.”
“Yeniden kullanılmak üzere kazınan, fakat kazındıkça eskiden yazılanların parça parça ortaya çıktığı parşömenler gibi bir hayat.”
“Belki de biricik mesele bu. Dünyanın bizimle birlikte kurulduğunu zannedip, kendimiz için sonsuz bir yaşam hayal etmek...”