Hep yanıldı ve yenilgilere uğradı
ama atıldı yine de yeni serüvenlere
Vakti olmadı acıların hesabını tutmaya
durup beklemeye, geri dönmelere vakti olmadı
Yangınlarla geçti ömrü ve hep yalnızdı
– ki onlar daima birer yalnızdırlar
Nerde doğmuştu ve ne zaman kopup
gitmişti o kentten anımsamıyor artık
Hangi sokaktaydı ilk sevgili ve hala
sürüp gider
Yine akşam oldu,
Yalnızlık omuzlarıma çivisini çaktı yine,
Uzaklık aynı gerçi,
Her yerdeyken olan uzaklığın pek değişmedi,
Yine akşam oldu orda olduğu gibi,
Görebiliyorum seni buradan da,
Aynısıydı ordayken de,
Uzaklıktan korkmuyorum belki de,
Orada da aynıydı uzaklık gerçi,
Donuklaşmış oldu artık bu,
Bir o kadar da hüzünlü romanlar gibi,
Galiba ben baştan kaybetmişim,
Belki de ben baştan kazanmışım, insanlık kaybetmiş
Sezai Karakoç
"İşte, diyordu içinden, demek Esmeralda dedikleri buymuş, ilahi bir yaratık, bir sokak dansçısı! Muhteşem bir kız ama aynı zamanda Çingene! Bu sabah oyunumun yarıda kesilmesine neden oldu, bu akşam hayatımı kurtardı. Kötülük cinim! İyilik meleğim! Gerçekten de, güzel bir kadın! Darağacından kurt ardığına göre beni çılgınca seviyor olmalı. Yine de," dedi kişiliğini ve felsefesini oluşturan o gerçeklik duygusunun etkisiyle aniden ayağa kalkarak, "nasıl olduğunu bilemiyorum ama onun kocasıyım!"
Kübra Öznur ÇELİK'in Aydınlık Nesiller Derneği' nin organize ettiği muhteşem akşamda almış olduğu En İyi Kadın temalı öykü birincilik ödülünü değerli yöneticimizle