Batarken ufuktan bir akşam güneşi
Bırakıp gitmiştin beni sen sevgili,
Yıllar yılı oldu hala dönmedin geri
Ne olur, ne olur, ne olur dön bana
Bak batıyor yine akşam güneşi…
Gel de Karadeniz’de yaşama :)
“Akşam mı oldu? Sahi gidecek misin? Nereye? Biraz daha kal."
"Peki, peki git öyleyse. Hayır, darılmadım. Hayır, sana kızmıyorum. Bütün kızgınlığım bu vakitsiz gelen ayrılık saatine, bu pis, bu manasız akşamüzerine."
"Haydi git. Fakat unutma, yine seninleyim."
Sayfa 209Kitabı okuyor
Mona Rosa..
Yine akşam oldu orda olduğu gibi ,
Görebiliyorum seni buradan da ,
Aynısıydı oradayken de,
Uzaklıktan korkmuyorum belki de
Orada da uzaklık aynı gerçi
Donuklaşmış oldu artık bu
Bir o kadar da hüzünlü romanlar gibi ,
Galiba ben baştan kaybetmişim ,
Belki de ben baştan kazanmışım, insanlık kaybetmiş..
Enteresan bir oyun...
İki bilim adamı, bir araştırma için Kuzey kutbuna gittiler. Hem de bir günün tam 3 ay sürdüğü bir zamanda gittiler. Akşam oldu, sabah oldu kavramının olmadığı bir yerdir kuzey Kutbu. Her zaman gündüzdü. Saat olmazsa akşam yemeğini kaçırabilirdin yani.
Gün boyu çalışan iki araştırmacı, saate göre akşam olduğunda araçlarımı üssüne geri döndü.
Donuk Aşk
Yine akşam oldu,
Yalnızlık omuzlarıma çivisini çaktı yine,
Uzaklık aynı gerçi,
Heryerdeyken olan uzaklığın pek değişmedi,
Yine akşam oldu orda olduğu gibi,
Görebiliyorum seni burdan da,
Aynısıydı ordayken de,
Uzaklıktan korkmuyorum belki de,
Orada da aynıydı uzaklık gerçi
Donuklaşmış oldu artık bu,
Bir o kadar da hüzünlü romanlar gibi,
Galiba ben baştan kaybetmişim,
Belki de ben baştan kazanmışım, insanlık kaybetmiş...
Sezai Karakoç
10 yıllık mini biyografi
16. İlk defa aşık oluyorum. Daha önce hiç yapmadığım şeyler yapıyorum. İlk defa büyük yalanlar söylüyorum. Özgür olmak istiyorum. Cesaret gerektiren olayların içine girmeyi seviyorum. Artık başımı yastığa koyar koymaz uyumuyorum. Bazı geceler sabahı görüyorum. Hayatım çok hızlı ilerliyor. Her gün yeni bir olay oluyor. Yeni insanlar tanıyorum. Bazı
MUHAMMED FAZIL PAŞANIN BAĞDAD'DAKİ HAYATI VE HAYVANLARA MERAKI
Babam, pek az zamanda bir çok dostlar edinmiş, tevazu, güzel ahlaki, cömertliği ve mertliği ile kendini herkese, her millete sevdirmişti. Hele zeki Araplar onun ne cevher olduğunu çabuk anlamışlardı. Meraklı olduğu bir çok hayvanları toplamış, at ve kısraktan başlayarak bir
“Peki Zorba, ya Nusa ne oldu?”
Zorba ileri, denize doğru karşılık verdi:
“Bir akşam eve dönünce onu bulamadım. Kaçmıştı. O günlerde köyden genç, güzel bir asker geçmişti, onunla kaçtı. Gidiş o gidiş! Kalbim bölündü, iki parça oldu, fakat namussuz kalp, yine yapıştı. Bilmem göründü mü? Kırmızı, sarı, siyah yamalarla yamanmış, binlerce ekli ve yamaları kalın sicimle dikildiği için en büyük fırtınalarda bile yırtılmayan bazı gemi yelkenleri vardır. Benim kalbim de öyle işte! Binlerce delikli, binlerce yamalı, ama korkusuz.”
“Peki, Nusa’ya kızmadın mı Zorba?”
“Neden kızayım? Sen ne dersen de, kadın başka şeydir patron, insan değil, başka bir şey. Neden kızayım? Kadın anlaşılmaz bir şeydir ve gerek uygarlığın, gerekse dinin bütün yasaları yanılmaktadır kadın konusunda. Böyle davranıyorlar patron! Eğer yasa koymak benim elimden gelseydi, erkek için başka, kadın için başka yasa koyardım. Erkek için on, yüz, bin yasa; ne de olsa erkektir, kaldırır. Ama kadına hiç! Çünkü, sana kaç kere söyleyeceğim patron? Kadının şerefine! Tanrı biz erkeklere de akıl versin!”
7. Bölüm sonuKitabı okuyor
