"En hüzünlü kitaplardan bile daha hüzünlü hayatlar vardır."
Zamanın ve adın olmadığı bir coğrafyada, savaşın, felaketin yoksulluğun ortasında anneannelerine emanet edilmiş küçük ikizler, bir yandan hayatı anlamaya çalışırken bir yandan da ne pahasına olursa olsun hayata sıkı sıkı tutunmaya çalışırlar.Gün gelir ikizlerin yolu ayrı düşer. Bir daha görüşebilecekler midir? Belki de sınırları aşmak, sadece mekanları ve kişileri değil, kimlikleri ve hatta geçmişi bile değiştirebilir...
Agota Kristof'tan savaş, yıkım, göçmenlik, kimlik, insanlık ve yazmak üzerine tüyler ürpertici bir üçleme.
" İnsan düşünmeye başlayınca hayat sevilmeyecek bir şey oluyor."
" Yazmayan kişi yitik insandır, iz bırakmadan gelip geçer."
" Ölenler ile gidenler arasındaki tek fark bu, değil mi? Ölmeyenler geri döner."
" İnsanlar zalimdir. Öldürmeyi severler. Savaştan öğrendiler bunu.
Orhan Veli Kanık:
"Şiir yazma
