"Vüslat mümkünse hasret nimettir"demiş şair.
Merhaba 1k okurları!
Bir çok kitabı birarada okumak bana ruh halimden geçen bir alışkanlık. Bazen kişisel gelişimin yollarında geziniyorum, bazen içimdeki çocukla konuşup onu hayata tutunmak için ikna ediyorum, bazen imanımı tazelemek için Mevlana'nın huzuruna varıyorum, uzaktan da olsa bazen Bosfor'la konuşuyorum İstanbul limanından. Hani bazen de uzaya yolculuğa çıkıyorum yapay gemilerle. Bir de 7 yaşlı yavrumun hayal dünyasında gezinmek için yola çıktım. Ama bazen canım öyle bir şiir çeker ki; dizelere gömülmek isterim. Tadı dımağımda kalacak satırlala göz göze gelmenin keyfini yaşamak istiyorum. Tam da o an karşıma bir şiir kitabından alıntılar çıkmıştır, okumaya karar vermişimdir
Yitik Vuslat genç yazarın "hasret nâmesi" olmuş. Ayrılığın acı hançerinden akan kanlı göz yaşlarından vüslata yol çizmiş satırlarında. Okuduğum kitapları zamana yayar, her harfiyle konuşurum. Bu kitabı 2 saatte bitirdim. Hasret yankısı mı vardı da bağrımda dizelerde sakinleyen? Vüslat umudunu mu aradım her satrında? Belki de yaralarında buluştu ruhumun her saniyesi. Ondandır ara vermeden okuyuşum...Ne belli?..Kim bilir?..Vüslata hasret kalplere sormalı.
Kaleminin mürekkebi bitmesin yazar bey.
Keyifli okumalar diliyorum...
