76 syf.
·
Puan vermedi
·
5 saatte okudu
Okur Takip Önerileri
Yaşam durmuyordu; geçenler gerilerde kalıyor, irili ufaklı kaygılarıyla bizi hep gelecek çağırıyordu.
Evet, kış bastıracak; ayazlar, kar fırtınaları çıkaracak. Ama sonunda gelecek olan yine bahardır...
Ey güzel yurdum! seni ancak en zor yıllarımda, savaşın civcivli zamanınında görmeye gelebildim.
Elveda öğretmenim; elveda ilkokulum; elveda çocukluğum; elveda kimseye açamadığım ilk aşkım!..
"Ey ayrılık zamanı geldi."dedi. "Sana mutluluklar dilerim. Oku, durmadan oku..."
Sevdiğimiz insanların izleri neden bir yerde sürekli kalmazlar, neden onları her aradığımızda bulamayız?
"Götür, su! Aktıkça, bugünlerin kirlerini, pisliğini götür! Beni de kendin gibi tertemiz yap!"
Ah, gülmek ne hoş şeymiş! Birkaç gündür nerdeyse onuda unutacaktım.
Kuma! Bu sözcükten tiksiniyorum. Hangi karanlık çağda, kim düşünmüştü bu iğrenç sözü? Ruhuyla, gövdesiyle köle olan ikinci kadının durumundan daha aşağılık ne olabilirdi? Ey mutsuz kadınlar! Ey, insanlık onurlarını yitirmiş, aşağılanmış, sefilce yaşamış kadınların ruhları, kalkın mezarlarınızdan! Kalkın ey acı çekmiş zavallılar, o çağların karanlığı sizinle birlikte silkinsin! Yazgısı sizinkinin aynı olan sonucu kuma söylüyor bunu size!..
Özgürlüğüm için dövüşe dövüşe ölmek, boyun eğmemek istiyordum.
Benim ışık saçan yıldızım; dilerim mutluluğun bilim yolunda olsun.
Öğretmenim gözlerimin yıldız gibi parladığını, aydınlık bir yüzüm olduğunu söylerdi.