-"O kitapları demek istiyorum, onların birini bile bir günde okuyamaz insan.”
-“Onca sayfa okunur mu hiç ya? Özetlerine baktım.”
Bunları söylerken kucağındaki iPad’i işaret ediyordu. O zaman hayatı, aşkı, ölümü, felsefeyi, edebiyatı 140 karakterlik tweet’lerle ifade eden bir kuşakla konuştuğumu daha derinden kavradım. Aramızdaki uçurum kapanmayacak cinstendi.