Mutluluğum ve hüznüme ortak ol ve gecikmeden yanıma gel. Çünkü gözlerim seni yanımdaki diğer insanlar içinde arıyor, kalbim seni görmenin özlemiyle her kapı çaldığında küt küt atıyor ve yokluğun uzadıkça hüznüm daha da artıyor. Kardeşim! İşte böyle vakitlerde beni görmek için aceleci ol ki, mutlu olduğumda meydana gelen sevincim sönmesin veya daral dığım anlarda oluşan hüznüm ve acılarım daha da artmasın.
Sayfa 48
İşte bu çaresizliğin ve yokluğun resmiydi. Yokluk, köy insanının kaderine yazılmış silinmez bir yazı...
Savaşlardan geriye kalan sefaletin ikiz kardeşi...
Bütün bunlar, yok ettiklerim, benim bilincimdeydi hâlâ. Dünyayı bensiz kılmıştım da beni dünyasız kılamamıştım. Olmadı kısacası. Yokluğun yolu bilinmemekten değil, bilmemekten geçiyordu, anladım.
Sayfa 65Kitabı okudu
Meğer ne doldurulmaz bir derinlikmiş yokluğun. Kaderde bu sensizlik de varmış.
Sayfa 155
Hiçbir yerden gelip hiçbir yere gitmek güzeldir, daha doğrusu imkanlıdır, şiirde, edebiyatta, felsefede, hiçliğin ve yokluğun basitmiş hissi veren zorluğunun tek cümleyle ifadesidir.
Sayfa 176Kitabı okuyor
