DEMEDİM Mİ?(Hz.mevlana'dan )
Oraya gitme demedim mi sana,
seni yalnız ben tanırım demedim mi?
Demedim mi bu yokluk yurdunda hayat çeşmesi ben'im?
Bir gün kızsan bana,
alsan başını,
yüz bin yıllık yere gitsen,
dönüp kavuşacağın yer ben'im demedim mi?
Demedim mi şu görünene razı olma,
demedim mi sana yaraşır otağı kuran ben'im asıl,
onu süsleyen, bezeyen
Âşıkların varlıkla işi yoktur . . . Âşıklar, kârı sermayesiz elde ederler . Kanatları yoktur, âlemin etrafında uçarlar . . .
Elleri yoktur, topu meydandan kaparlar! Mana kokusunu duyan o yoksul da eli kesik olduğu halde zembil örerdi ya! Âşık lar, yoklukta çadır kurarlar . . . Onlar yokluk gibi bir renktedirler, bir tek ruhları vardır onların!
İçinde
Denizlerimiz var, güneş içinde
Ağaçlarımız var, yaprak içinde
Sabah akşam gider gider geliriz
Denizlerimizle ağaçlarımız arasında
Yokluk içinde
Aynadaki yokluk, evreni yansıtan, her şeyi gösterip hiçbir şeyi bırakmayan, güzelleştiren parlak bir aynadır.
Bitirmek zor elbette bir şarkıyı başlamaktan
Gönüllerde akşam olur mum biter
Sulanır kan.
Simsiyah yokluk bulutları çöktümü
Salkım salkım ,
Gelecek kuşaklara yansımasıyla avunur
İnsan..
Yokluk, eksiklik, ayrılık, bunlara dayanma gücü çocukluğundan geliyordu.
Sayfa 126 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Bunca yokluk içinde var olmaya çalışıyorum.
Sayfa 68 - DKKitabı okuyor
Ayrıca, onun arkasında bıraktığı büyük yokluk ve boşluk hissiyatı nasıl anlatılır, hâkikaten bilmiyorum.
Sayfa 160
Bir varoluş kıvılcımının ucunda, bir hayat girdabının ortasında, beynimizin kıvrımlarında dolaşan düşüncelerle, kalbimizin taraçalarına sarılıp duran aşklarla, varlık-yokluk arasında sarkaçlanan kaygılarımızla, ruhumuza üflenmiş sonsuzluk arzusunun sarmalında, suya eğilen bir nilüfer çiçeği gibi ölüme doğru eğilerek sonsuzluğun girdabına katışıyoruz.
Sayfa 119Kitabı okudu
