Turgut Uyar şöyle demiş; Gizlenen, gösterilmeyen, hissettirilmeyen sevginin zerre değeri, kıymeti yok gözümde. Bu duvar da beni çok seviyor olabilir, bilemem.
Gözlerini tavana dikip düştüğüm oldu mu defalarca?
Belki bir gün herşey düzelir diye ümit ettin mi?
Ölesiye ağlandın mı gecelerce
Nefesinin tükendiğini hissettin mi
Sonra umutsuzca çekilip bir köşeye baktın mı bomboş duvarlara?
İliklerine işleyen o yalnızlıkla nasıl baş edilir işin içinden çıkabildin mi?
Defalarca karanlığın sonsuzluğunda çırpındım. Kayboluyorum dibi olmayan kuyularda. Elini uzatıp çekmek isteyen olmadı da. Bu hissizlik milyarlarca yıl ağlasam da geçmeyecek gibi.