Uyarlama filmleri asıl metnini okunduktan sonra izleyince, hayal gücüme ihanet edilmiş hissine kapılıyorum.
Sosyal zarafet körelmesi yaşıyoruz ya da öyle bir şey kalmadı.
Okur Takip Önerileri
Siyasi kaçacak bir cümle kurmak istiyorum: Yurtseverlik ve milliyetçilik aynı şeyler değil...(şimdi gönül rahatlığıyla sanata ve edebiyata geri dönebilirim.)
Ingmar Bergman'ın Güz Sonatı filmi "neden daha önce izlemedim" dediğim filmlerden... Bir anne kız ilişkisindeki sancılara değiniyor film. Diyaloglar ise olağanüstü...Sinefiller kaçırmamalı.
Araba ve hız sevdalısı, silah meraklısı, değerli hissettirmeyen, gurur inciten, neşe törpüsü, partizan, fanatik.... Şu özelliklere sahip insanlarla yuva kurulmaz, kurulmamalı. Ülkemdeki tüm kadınların mutlu ve güçlü olduğunu hayal etmek iyi hissettiriyor. Hayali yetmiyor, gerçekleşmesini gönülden istiyorum. Elbet bir gün...✨✨
İşler istediğimiz gibi yürürken ya da hayat tatlı tatlı akarken "medeni" olmak oldukça kolay. Esas olan tam tersi durumda yaptıklarımız.
Kendini bulmuş yetişkinler olabilmemiz için kusursuz bir çocukluğumuzun olmasına gerek yok, "yeteri kadar iyi olması" kâfi...
Kültürel, sosyal- psikolojik karakter ve coğrafya; dini kendine göre şekillendirir. Hangi din ve hangi toplum olursa olsun bu durum kaçınılmazdır.( Perspektif- İlhami Güler)
Bazen haddimizi aşıp, kendimizi amatör sanatçı hissettiğimiz zamanlar vuku bulur
İnsanoğlu acayip bir varlık. Yere göğe sığdıramadığı bir şeye sahip olduktan sonra, o şeyin değerini bir anda alaşağı edebiliyor.
Wes Anderson filmlerindeki renkli şehirlerde yaşama hayalim hiç yitmeyecek sanırım.
Pencereme yağmur damlaları çarpıyor... Arka fonda Balmerhea - Remembrance çalıyor... Filtre kahvem taze kokusunu cömertçe salarak demleniyor masamın öte tarafında... Elimde Hamlet... Pazar gününün verdiği tatlı tembellik... Bugün yaşamayı seviyorum 🤍🤍