Yoruldum! Bir duvar kenarında oturup içim içimi yerken öylece suskun bir tavırla sokuldum içime.
Bir sokak çocuğu geçti önümden;durdu ve bana baktı(yalvarırcasına bir tebessüm bıraktı,yüzünde düşen bin parça idi.)
Ağladım! İçimde ki ateş daha çok Harlandı;yavaş yavaş süzüldü göz bebeklerimden narin göz yaşlarım.
Ama ne çare gelir elden.