Romanlaştırılmış kişisel gelişim kitabı öbeği bana Cibran’ın Ermiş kitabını hatırlattı doğrusu. Belki de bu kitap onun bir üst seviyesidir.
İncelemen emek kokuyor, dikkatini biraz veren okurlar bu yazıda Kıvılcım’a dair otobiyografik ögeleri keşfedebilir diye düşünüyorum. Sadece kitapla ilgili görünen alıntıların kendi hayatında da tezahür ettiğini belirtmişsin mesela, ne güzel.
Paris ve Fransız penceresi olayını da senle birlikte en iyi hayal edebilenlerden biri de benim sanırım. O Barok üsluptaki şehir planlamasının düzeni, ışınsal akstaki caddeler ve ızgara planlaması, o bahsettiğin binaların köşe pahlarının verdiği mimari zevk, anlayamazsınız... :) bahsettiğin mekanlar hakkında sanki Paris’e gitmiş birinden daha hâkim olarak konuşabilmen de hep şaşırtıcı bulduğum yönlerinden.
İncelemen için kalemine, emeğine sağlık ve tabii ki de daha çok piyano.
Henüz Ermiş kitabını okumadığım için bir üst seviyesi olup olmadığını malesef bildiremiyorum ama kitap tarif ettiğim şekilde, onun arkasındayım.
Hislerimi fazlasıyla besleyen eserler için emek vermekten hiç yüksünmüyorum ve evet çok güzel bir tespit oldu bu "otobiyografik öge"ler benim için :) Parisin güzelliğini bizzat gören birine göre hayallerimi tamamen gördüklerim ve araştırdıklarımla çizmeye çalışıyorum ve mimari tüm özelliklerini güzellikleriyle beraber senin hafızana bırakıyorum Oğuz:)
Çok teşekkür ederim kıymet verip yorum yazdığın için, -Dubreuil'a özel olduğunu belirterek- herkes için hep piyano diyorum.
Ermiş’i de seversin kesinlikle. İnsanın hislerini besleyen eserler bulması harika bir ayrıcalık ve emin ol bizzat gören çoğu kişiden daha fazla şey anlatabiliyorsun onun hakkında. Her ne kadar benim hafızamda görsel, işitsel, bilişsel, dokusal her türlü yönden yer etmiş olsa da senin de beynin sanki sinestezik bir şekilde oralarda yaşamış gibi konuşabiliyor.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.