Uyuyamama bilgisinin geçtiği kısımda, lisede oda arkadaşımla iddaa oynadığımız Nba maçlarını izlemek vb nedenlerle uyumamamız geldi. Tabi bizimki Cioran'inki gibi bir hastalık şeklinde değildi. Ama yaklaşık 2.5-3 gün hiç uyumadığım olmuştu.
İnsan vücudu o kadar garip ki, uykusuzlukta pik yaptığın anlarda ekstra dinç oluyorsun. Ama ardından tam bir ölüye dönüşmeye başlıyorsun. Zaman algısı da Cioran'in dediği üzere kaybolmaya başlıyor.
Ahmet Cemal'in Şeref Bey Artık Yaşamıyor kitabında bir yazardan bahsediyordu. Sanırım adı Jean Amery idi. O da ikinci dünya savaşının yıkımına şahit olmuş hatta toplama kampına düşmüş. Sonradan da ünlü bir deneme yazarı olmuş. İşte onun "özgür ölüm" adını verdiği bir olguyu açıkladığı ünlü bir denemesi varmış. O kısmı henüz alintilamadigim için aktaramiyorum, yarın yazarım; kısaca, hayattan çıkış hakkını kullanmak insanın en doğru kararı olacaktır gibi bir sonuca varıyordu. Nitekim kendisi de öyle yaparak intihar etmiş. Adam, gitmeden intiharını yazdığı denemesinde temellendirmiş, toprağı bol olsun :))
Çok güzel bir inceleme olmuş, kalemine sağlık.☺
Merak ettim denemeyi. Aslında birçok filozof benzer düşüncede. Camus'nün düşüncesi de senin bahsettiğin yazarın düşüncesine yakın ama Cioran'ın biraz farklı. Nasıl diyeyim, Cioran'ın ki sadistçe biraz. Zevk alıyor tüm olumsuzluklardan. Yazdıklarında mizah var, eğleniyor resmen.:) Güzel bir katkı oldu Kaan, teşekkür ederim.
Denemeyi bulamadım ama çok da aramadim; eğer bulursam paylaşırım. İntihar etmek isteyenlere hizmetim olsun :))) Evet, o tarzı nedeniyle de insana kendini sevdiriyor Cioran, en azından ben seviyorum. Rica ederim abi.☺
Bir kitap ile ya da bir deneme ile insanın intihar edeceğini düşünmüyorum. Kimse de etmesin zaten ya da edecek duruma gelmesin. Ben de sevdim Cioran'ı.
Mustafa hocam, çok da emin olmayın siz yine. Bir kitapla kimse ipin ucuna gitmez ama gezegende doğduğundan beri hep 'ipin ucunda' yaşayıp nadiren kafasını dünyaya çevirebilen bir dolu insan var. Werther'in Acıları gibi bir kitapla(evet küçümsüyorum, abartılıyor çünkü) intihar edebilen insan Cioran'la Schopenhauer ile neler yapmaz gerisi hayal gücünüze kalmış :)
Şarap içerek canlı yayında intihar eden genç bir adam vardı, ismini anımsayamadım. O adamın derdi en büyüklerden biri değildi ama yine çıkış kapısını tercih etti. Sadece bir örnek.
Umarım herkes en karanlık zamanlarında ışığı görüp kendini toparlayabilir dediğin gibi, tüm kötülüklere rağmen o ışık hep orada...
Werther'in Acıları bence de abartilan bir kitap. Hatta bir arkadaşla da bahsi geçmişti, ona da, herhalde insanların intihar edesi varmış bu kitap bahane olmuş, demiştim. :) Bence, intihar aklın yoludur, hayat ise biyolojinin. Tabi öncesinde bir kamu spotu geçse miydim bilemedim ama zaten bu yorumları üçümüzden başkası okumaz, o açıdan sorun yok. :)
Aslında şunu demek istiyorum Samet, ipin ucunda olan birisine bu tür şeyler bahane olur. Bir şarap ya da bir kitap. Cioran ne diyor, bazı ruhları Tanrı bile kurtaramaz.
Kaan ben okumadım o kitabı ama bahsini çok duydum. Ciorsn'dan sonra Bach dinleyen bir adamım ben. Artık öyle her kitabı da okumam😂
Elbette, amacım seni yanlışlamak değil farklı bir yorum getirmekti zaten hocam. :)
Ben Bach'a on beş saniyeden fazla katlanamıyorum, belki bunun için yeterince entelektüel değilimdir :D Ama klasik müziği severim yıllardır. Hatta benim için o bahsettiğim karanlıktaki ışık olduğu zamanlar da oldu, iyi bir yoldaş. Hatta bazen tanrının bile kurtaramayacağı kişileri ipin ucundan almışlığına şahit oldum. İyi müzikle ve iyi kitaplarla kalın ikiniz de. :)
Ben hiç dinlemedim zaten. Şaka yapmıştım:) Yanlışlayabilirsin de ama aynı fikirdeyiz demek istedim. Ki bu konularda uzmanlığın var saygı duyarım. Seni ve yorumlarını buralarda görmek çok güzel.
Alıntının altına bıraktım yorumumu. Ahmet Cemal kesin 'Bach dinlerken' yazdı bunları, yoksa severiz kendisini. :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.