Ahmet Cemal'i böyle güzel satırlardan okumak ne güzel, ne hoş. İnsan anlatırken kendisini ne kadar eksik hissetse de, ''hissedebildiği'' müddetçe insanın kalbine dokunan cümleler kuracaktır elbet. Ve yine demek ki, bir insanın kelimeleri ne kadar kayboluyorsa, o kayboluşlardan geriye kalan boşluktan da o kadar derin anlatımlar çıkartıyor ortaya. Bu incelemenin güzelliği de bundan olsa gerek. Kaleminize sağlık. :)
Ahmet Cemal'in yalnızlık ve boşluklarla yoğrulmuş anlatımı derinden etkiledi beni. Ben de elimden geldiğince yansıtmaya çalıştım... Güzel yorumunuz için teşekkür ederim sizin de incelemeniz çok güzeldi hatta üzerine yazmam diye bile düşündüm ama sonra kıpırtılar peşimi bırakmadı... :) Sağlıcakla kalın.
Teşekkür ederim, iyi ki yazmışsınız. :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.