Yahu yatmadan hadi son bi kez siteye giriyim dedim, demez olaydım:( Direkt karşıma çıktı incelemen. Ne kadar naif, ne kadar kırılgan, ne kadar duygusal... Galiba kız babası olmakla alakalı bişey emin değilim ama etkileniyorum ben böyle şeylerden... :) Öyle bir doldurmuşsun ki kendini, Sylvia’ya sadece parmağının ucuyla dokunmak kalmış...
Siteye ilk kayıt olduğumdan beri takip ediyorum seni. Ben iyi bir gözlemciyimdir. O abuk sabuk intihar mesajlarının altına mutlaka bi yorum yapıyordun. Genelde karamsar yorumlar... Sonra vazgeçtin sanırım ya da ben görmüyorum artık:) Daha sık ve daha içten incelemeler yazmaya başladın... İçimden bunu bir hayata dönüş operasyonu olarak yorumladım:) Çünkü okuduğum incelemelerde herkes o anki durumundan izler bırakıyor... Sendeki yükselen enerjiyi görebiliyordum. Ancak bugün iz bırakmak şöyle dursun, yıkıp geçmişsin ortalığı:) Yazdığın pek çok şeyin doğru olmadığını senin de bildiğine eminim... Ancak bazen insan serbestçe bırakıverir kendini aşağıya... Her şey olduğundan daha karanlık görünmeye başlar... Dediğin gibi, tavsiye falan verecek değilim. Böyle durumlarda yalnız olmalı insan, doya doya ağlamalı, içini dökmeli... Ağlamak kadar güzel bir terapi henüz icat edilmedi.
3 saat daha yazabilirim ama burada durmak lazım sanırım:) Senden tek bir isteğim var; lütfen bu incelemeyi kopyalayıp bir yere kaydet. Olur ya site falan kapanır belki, önlem olması açısından... Bu inceleme bir manifesto olsun. Aklına geldikçe dönüp dönüp oku... ‘Bütün bunları ben mi yazmışım?’ dediğin gün eğer hayatta kalırsak ve buralarda olursak seninle tekrar konuşmayı çok isterim:)
Sevgilerimle...
Evet vazgeçtim. Aslında o zamanlar yaptığım saçma yorumların biraz da pişmanlığı var bende. Bir çeşit rahatlatma gibi bir şeydi aslında. Ama şu an daha çok rahatlıyorum yazdıkça bir şeyler. Ağlamak kesinlikle rahatlatıyor. Sürekli değil neyse ki baya yoruyor insanı:) Kaydedeceğim bu incelemeyi dediğinizi yapmam lazım galiba:) Umarım ve memnuniyetle konuşuruz çok teşekkür ederim:)
İncelemenin hemen ardından bu yorumu okuyunca resmen darmaduman oldum...Necip abi siz nasıl bir insansınız öyle. Bazen hepimizle ayrı ayrı ilgilenmeye çalışıyorsunuz gibi geliyor. Gerçek bir abi oldunuz bizlere. İyiki varsınız :)
Bence burası sanal ortam değil,artık en yalın duygularımızı ifade edebildiğimiz ,kalbimizi açabildiğimiz gerçek bir ortam oldu. Daha büyük gerçeklerimizle burdayız.
Ve sevgili Sema ,bizlere kalbini bu kadar açacak kadar değer verdiğin için teşekkür ederiz. Ben de şöyle bir sarılmak istedim sana ama içini döktüğün için şuan daha iyi hissediyorsundur zaten...
Kayıtsız kalamayıp gizlice buraya yazmak istedim.:)
Huzurlu geceler dilerim :)
Çok teşekkür ederim sarılmış kadar oldunuz :) Evet rahatladım. Teşekkür ederim iyi ve huzurlu geceler dilerim:)
Sizler de iyi ki varsınız Yağmur:) Çok teşekkür ederim... Sema’nın incelemesinde yakındığı gibi, artık eski dostluklar pek kalmadı. İnsan ihtiyaç duyduğunda aradığı kişileri yanında bulamıyor çoğu zaman. Bu pek çoğumuzun ortak derdi. Bunu bildiğim için hiç olmazsa böyle ortamlarda olabildiğince güven ve samimiyet üzerine kurmaya çalışıyorum ilişkilerimi. Madem tanıdıklardan fayda yok, o zaman tanımadığımız insanlarla paylaşalım hayatın acı ve tatlı duygularını... :) Sema çok içten bir şekilde senin yazdığın gibi kalbini açmış bizlere... Her şeyden önce buradaki insanlara güvenmiş ve bir cesaret örneği sergilemiş. Bunu hepimiz yapabilmeliyiz aslında. Çevremizde hiç dostumuz yok sanırken aslında ne kadar dost zengini olduğumuzu bu şekilde görebiliriz ancak:) Çok daha güzel paylaşımlarda görüşmek üzere... Sevgilerimle...
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.