Güzel bir kitaba benziyor, listeme aldım hemen, emeğinize sağlık. :) Ailelerin korumacılığı bence en başta çocuğun ileride oldukça özgüvensiz bir kişiliğe sahip olmasına neden oluyor. Bir kere böyle olunca da kişinin ileriki yaşamı kökten sekteye uğruyor. Genelde bu tarz aileler çocuğun yaptığı her işe karışır, aman yanlış yapmasın, bir yere kirmasin vb. gibi endişe ederler sonra çocuk 20 yaşına vs gelince de şak diye tüm sorumlulukları üzerine dört dörtlük alsın tam bir yetişkin gibi davransın diye beklerler. Sonra böyle yetişen kişi de kendi çocuğuna böyle davranır, bu kısırdongu devam eder durur.
Teşekkür ediyorum, okununca pişman olunmayacağını düşünüyorum cidden. Korumacı aile konusunda da kesinlikle aynı fikirdeyiz, bizde "çocuk" algısı kendi başına bir şey yapmasına izin verilmeyen, "destek" ifadesini "senin yerine ben yaparım" anlayışıyla değiştiren bir aile yapımız var. Hatta bu durum öyle yerleşiyor ki bizlere, küçükken nadiren de olsa atari salonuna giderdik. Dövüşlü oyunlar vardı Street Fighter, Mortal Combat gibi... Her atarinin yanında da bu oyunları uzun zamandır oynayan ve artık oyunun uzmanı olmuş çocuklar -yaşı genellikle bizden büyük tabi- bulunurdu. Biz ilk dövüşü kaybedince o uzman çocuk gelir ve "bak burayı ben oynayıp senin yerine geçeyim." derdi; kimimiz de kaybetmemek adına onlara izin verir ve bizi hayatta tutmasını sağlardık. Bu yüzden hiçbir zaman o oyunlarda çok başarılı olamadık; o uzman çocukların, başkalarına bu şekilde izin verdiğini sanmıyorum. 😄
Haha çok iyi bir örnek oldu, ben aynı durumu PES oynarken yaşamıştım, aklıma o günler geldi :))
PES'te aynı şeyi ben yapıyorum 😄😄 kendimle çeliştim şimdi
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.