··
11,7bin görüntüleme
Büyüklere saygı, küçüklere sevgi diye büyütülmüş bir nesiliz. O yüzden büyükler ne derse doğru mantığı ile kabul etmişiz. Buna en çok da anne ve babalar dahil. Dediğin gibi yaşadıkça her söylediklerinin doğru olmadığını anladık. Ben çocuklarıma küçük olsun, büyük olsun herkese saygı duyun derim. Kimse kimseyi sevmek zorunda değil ama saygı duymak zorunda.
Bir anne, babanın çocukları için yaptıkları asla konu olmamalı bence. Anne, baba bunu dile getiriyorsa bence bencillikten kaynaklanıyor. Ancak ve ancak bencil insanlar yaptıklarını birilerinin başına kakar. Bütün yapılanlar bana göre iyilik değil, olması gerekendir. Bir anne, baba iyilik olsun diye değil, olması gerektiği için çocukları için bir şeyler yapmalı ve yapar. Ben bu şekilde düşünüyorum.
Yazar, alıntılardan ve incelemenden okuduğum kadarıyla doğru tespitlerde bulunmuş. Bu arada ellerine sağlık. Çok faydalı bir inceleme olmuş.
Çok doğru noktalara değindiniz Sultan Öğretmenim, yazar da benzer konulara değindi. Özellikle anne - babanın yaptıkları şeyleri çocuklarına sürekli dile getirmesi konusunda. Bunun fedakarlık olmadığı, sözlüğü dünyaya getiren anne babanın sorumluluğu olduğunu üzerine basa basa vurguladı. Yorumunuz ve görüşleriniz için çok teşekkür ediyorum :)
1 sonraki yanıtı göster
Ne zaman bitireceğinizi merak ediyordum. Gerçekten etkileyici bir kitap olduğunu düşünüyorum. Okuma listeme almıştım alıntılarınızı okurken. Çok güzel bir inceleme olmuş.
Çok teşekkür ediyorum, gerçekten okunup incelenmeye değer bir kitap, karşıt görüşlerde olunulsa bile okunması gerek diye düşünüyorum. Bu arada ben de merak ediyordum ne zaman bitireceğimi, neyse ki çoooooooook geç bitirmedim 😄
1 sonraki yanıtı göster
Kitapla ilgili favori iki alıntımı paylaşmadan gitmeyeceğim :)))
« .. çocuğu ömür boyu uğraşacağı problemlerle sakatlayacaksanız, o çocuğu doğurmayın. » (s.111)
« Çocuk, bir oyuncak ya da kedi yavrusu değildir; potansiyellerini geliştirmesi için büyük miktarda sevgi, ilgi, bakım isteyen bir ihtiyaçlar yumağıdır. Buna hazır olmayan insanlar, çocuk yapmamalıdır.» (s.245)
( Canı sıkıldıkça çocuk yapan millet olduğumuz için bu iki alıntı benim düşüncemin de özünü oluşturuyor.
Keşke; yaşlandığımızda bize baksın diye, kız oldu erkek de olmalı diye (tersi de olabilir), bir tane de kardeşi olsun diye, kazara oldu diye, çocuk evin neşesi - bereketi diye, bunlar büyüdü bir tane daha yapalım diye diye...bol bol çocuk yapan bir millet olacağımıza çocuklarımızın sesini duyabilen, anlayabilen, saygıyı görmek istediği kadar vermeyi de bilen ebeveynler olarak önce kendimizi yetiştirmeyi becerebilseydik. Ama bu konular zaten toplumun tepkisini çektiği için birçok okurun dahi yazarı anlamadan yargıladığını düşünüyorum. ) İçimi de döktüğüme göre kaçayım ben :)) 🙋🏼♀️🌸
Hem bu güzel öneri için hem bana eşlik ettiğin için hem de beni inceleme yazma zahmetinden kurtardığın için ben teşekkür ediyorum. Birlikte okumuş olmaktan çok mutlu oldum ben de :) yavaş okuma konusuna gelince 'sorun sende değil bende' diyeceğim. :))
Kitaptaki değindiğin eleştirileri bir kenara bırakırsak (ki bu konuda seninle aynı fikirdeyim) herkesin okumasını isteyeceğim bir kitap oldu benim için. Görünen o ki biz de ne olduğunun farkına varmadan birtakım kusurlu çocukluk yıllarından geçmişiz. Ama bizden sonraki nesillerin çocukluğu 'bir cehennem' olmaması için uyanmamız, bilinçlenmemiz gerekiyor. Değişime kendimizden başlayarak 'iyi bir anne - baba' olmaya çalışmak yerine çocuklarımızın aslında ne istediğini duyabilen, anlayabilen ebeveynler olmaya çalışmalıyız. Bu açıdan kitap ebeveynlere rehberlik etmekle kalmıyor, kendi içimize de ayna tutmamızı sağlıyor. Nihan Kaya'nın dediği gibi " kendisine uyum sağlamayan insan topluma, dünyaya doğru şekilde uyum sağlayamaz."
İnceleme için çok teşekkür ederim. Emeğine, yüreğine sağlık.. 👍🏼🙋🏼♀️🌸
Çok teşekkür ediyorum, eminim dopdolu bir inceleme yazardın yine, başka kitaplara diyelim artık. Çok fazla alıntı paylasmam nedeniyle utanarak daha fazla alıntı paylaşmayayım dedim, yorumlarınla bu eksikleri de gidermiş oldun, bu okuma süreci için çok teşekkür ediyorum ben de 😊🍀
Güzel bir kitaba benziyor, listeme aldım hemen, emeğinize sağlık. :) Ailelerin korumacılığı bence en başta çocuğun ileride oldukça özgüvensiz bir kişiliğe sahip olmasına neden oluyor. Bir kere böyle olunca da kişinin ileriki yaşamı kökten sekteye uğruyor. Genelde bu tarz aileler çocuğun yaptığı her işe karışır, aman yanlış yapmasın, bir yere kirmasin vb. gibi endişe ederler sonra çocuk 20 yaşına vs gelince de şak diye tüm sorumlulukları üzerine dört dörtlük alsın tam bir yetişkin gibi davransın diye beklerler. Sonra böyle yetişen kişi de kendi çocuğuna böyle davranır, bu kısırdongu devam eder durur.
Teşekkür ediyorum, okununca pişman olunmayacağını düşünüyorum cidden. Korumacı aile konusunda da kesinlikle aynı fikirdeyiz, bizde "çocuk" algısı kendi başına bir şey yapmasına izin verilmeyen, "destek" ifadesini "senin yerine ben yaparım" anlayışıyla değiştiren bir aile yapımız var. Hatta bu durum öyle yerleşiyor ki bizlere, küçükken nadiren de olsa atari salonuna giderdik. Dövüşlü oyunlar vardı Street Fighter, Mortal Combat gibi... Her atarinin yanında da bu oyunları uzun zamandır oynayan ve artık oyunun uzmanı olmuş çocuklar -yaşı genellikle bizden büyük tabi- bulunurdu. Biz ilk dövüşü kaybedince o uzman çocuk gelir ve "bak burayı ben oynayıp senin yerine geçeyim." derdi; kimimiz de kaybetmemek adına onlara izin verir ve bizi hayatta tutmasını sağlardık. Bu yüzden hiçbir zaman o oyunlarda çok başarılı olamadık; o uzman çocukların, başkalarına bu şekilde izin verdiğini sanmıyorum. 😄
2 sonraki yanıtı göster
Etkileyici, güzel, faydalı bir inceleme olmuş emeğine sağlık✨
Anne babaların yapmak zorunda oldukları şeyleri yapmamaları onları kötü yapar peki onları ne iyi yapar?
Teşekkür ederim Hatice :) Nihan Kaya'nın bu kitaptaki görüşlerini kısaca özetleyecek olursak öncelikle anne-babalar çocuklarını, onların duygularını iyi tanıyacaklar, bunun aksi ebeveynlerin en büyük suçu.
Çocuklarının kişilik özelliklerini koşulsuz kabul edecekler, değiştirmeye çalışmayacaklar, onun seçimlerine saygı duyacaklar.
Sadece büyüğe saygı duyulur ifadesini çocuğa yüklemek yerine ona saygı duyarak, onun saygıyı öğrenmesini sağlayacaklar.
Çocuklarını en değerli varlık olarak kabul ediyorlarsa bunu eylem olrak da yansıtıp başka şeyleri daha değerli tutmayacaklar. Daha fazlası kitabın kendisinde ;)
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.