Ben de Çavdar Tarlasında Çocuklar'ı abartılı bulan güruhtanım. bu kötü bir kitap olduğu anlamına gelmiyor. İkisi aynı şey değil. Neden abartılı buluyorum onu açıklamaya çalışayım:
Kitap yazıldığı dönem için aşırı bir üsluba sahip olabilir, incelemede belirttiğiniz gibi bazı olaylar ve güruhlar tarafından bir kavganın sopası haline de getirilmiş bunların hepsi kitaba bir cazibe katıyor ister istemez. fakat kitabın bu ekstra cazibeye ve isteğe cevap verecek yanları yok. Kitabın 1950'lerden 2000'lere gelene kadar anlattığı herşey normalize olmuş aynı klasmanda daha iyi edebiyat örnekleri çıkmış. kitap zamanını aşamamaya doğru ilerlemiş. 1950'de küfür eden, hayat kadınlarıyla muhatap olabilen bir aristokrat çocuğu ne kadar akıl almaz olursa olsun, günümüz gençleri için bunlar çok çok normal şeyler. Yeni okurların Holden'de bulacağı tek şey sevimsiz bir ergen liseli. Holden'in onlara verebileceği hiçbir şey yok. Aynı örneği 
Görünmez Adam içinde verebiliriz. konsept o zaman için eşsiz olsa bile modern dünyada ihtimal dahilinde olan, artık normalize olmuş, heyecanını yitirmiş bir konsept olduğu için karakter çok zayıf kalıyor. Çavdar Tarlasında Çocuklarbeklentisiz okunsa bir çok kişinin güzelmiş diyebileceği bir eser. Ama şuan ki popülaritesi kitabın tatmin kapasitesinin çok üstünde.
Yorumunuz benim için değerli, teşekkür ederim. Lakin "abartı" tanımınız tam da neye itiraz ettiğimi gösteriyor.
Zaman geçtikçe değişiriz; toplumsal yapı, ekonomi, yaşam şekli yanında zevklerimiz de değişir. İyi ama bu doğal bir süreç, "abartı" değil ki... Bugün kılıç kullanmıyoruz diye Dumas'nın eserlerine, at arabasına binmiyoruz diye Dickens'a, ya da artık karşı cinsle ilişkiler çok daha rahat yaşanıyor diye Madame Bovary'e küçümseyerek mi bakacağız?
"Abartı", tanımı gereği, başkaları tarafından yapıldığına göre yazara ilişkin bir değerlendirmeyi içermiyor, benim itirazım işte buna. Okuyup beğenmeyebilirsiniz, ancak beğenenleri "abartanlar" olarak tanımlarsanız bence haksızlık edersiniz.
Holden bazen kendini tekrarlıyor, bazen de delice davranıyor, karşı cinsle kafayı bozuyor, sıra dışı olmaya çabalıyor da çabalıyor. Kimi okuyucular için bu hali çok sıkıcı, ama ben onda gerçek bir gencin iç dünyasını hissediyor ve keyif alıyorum. Abartmıyorum 😉
hayır siz de burada dönemsellik ve abartıyı karşılaştırıyorsunuz. Tabi ki at arabasına binmiyoruz diye Dumas okumayı bırakmayacağız. Ama Dumas bize at arabasını anlatmıyor değil mi? At arabası Dumas'ın dünyasında bir dekor. Modern edebiyatta arabaların olduğu gibi.
Beğenenenleri "abartanlar" olarak tanımlamıyorum. Kitabı olduğundan çok daha fazlasıymış gibi gösterenleri "Abartanlar" olarak tanımlıyorum. Ayrıca yazarla ilgili bir değerlendirme yapmadım zaten. Kitabı beğenenlerdenim. Kitap kötü bir kitap değil. Fakat aynı konuyu işleyip çok daha fazlasını anlatabilen, çok daha yoğun duygu aktarımı yapabilen kitaplar var. Bu kitap hakkında çok uzun methiyeler , çok aşırı övgüler gördüm. Abartılı bulduğum kısım bu. Kitap dönem dönem yasaklanmalar, polemiklerin kalkanı olarak kullanılması vs. gibi nedenlerden ötürü bir yasak elmaya dönüştürülmüş. Fakat nihayetinde o cazibeyi taşıyamıyor.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.