Kabil'in başlattığı o, 'ben benim, sen de sensin.' sınırında, öldürmenin bir insanın canını almaktan çok öte olduğunu kavrıyoruz; diğerini aynılaştırmak, silikleştirmek, onurunu çiğnemek... Onunla gelen sorumlulukları reddetmek... Çağrı kimden gelirse gelsin, evet ben 'buradayım' diyebilmenin yani 'etik özne' nin yaşamsal faaliyetlerini durdurmak... Ve bunun gibi daha nicesi... İnsan önce kendinin Kabili'dir. Hattâ en bilindik meziyetlerle öldürür kendini; bilgelik gibi, sevgi gibi... :)
İnsanın direnme gücünü aşan şey, doğasına atılmış bir kesiktir ve orada bozulma başlar.
"Ötekinin acısını haklı çıkarmaya çalışmak, tüm ahlaksızlığın kaynağıdır," diyor, Levinas. Daha güzel ifade edilebilir mi bilmiyorum.
Güray Süngü'nün eserlerini ard arda okumayı düşünüyorum, o zaman sıralama için sizden fikir almak isterim hocam :) İncelemenizle ilgili arkadaşlarıma katılıyorum, emek verilmiş kıymetli tespitleriniz için teşekkür ediyoruz. Devamı gelsin. :)
Kabil'in o sınırı 'ben benim, sen çok da mühim değilsin' sınırı gibi. Evet, diğerini yok saymak, isteğini arzusunu onun üstüne koymak, onun kimliğini kişiliğini hiçleştirmek, tercihini geçtim var oluşuna tahammül edememek... İnsanın kendinin Kabil'i olması ise farklı bir bakış açısı, üzerine düşünmek gerek.
Yine altın cümlelerle güzel bir katkıda bulunmuşsunuz. "İnsanın direnme gücünü aşan şey, doğasına atılmış bir kesiktir ve orada bozulma başlar." cümlesi harkuladeydi, birçok anlamı içinde barındırıyor.
Ne zaman G. Süngü okuması yapmaya başlarsanız fikirlerimi seve seve sizinle paylaşır kendimce bir sıralama oluştururum tabi ki, ne demek :) Değerlendirme ve katkınız için teşekkürler. Devamı da gelir inşallah :)
İnşallah hocam, ben teşekkür ederim :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.