Çok güzel bir yazı elinize sağlık. Küçük yaşlarda aldığım okuduğum kitapları birilerine hediye edince salak muamelesi görüyordum hatta bir kitabı mı isteyen herkese vermiştim okunmaktan yıpranmıştı o halde bile birine hediye ettim şimdi hangi şehirde bilmiyorum. Birileri okudukça mutlu olurdum sen oku yeter ki ben veririm derdim okul kütüphanesine ulaşamayan insanlara da kütüphaneden kitap alır götürürdüm. O yaşlarda biri için harika işler aslında hani sınırlı sayıda kitap almana izin verirler beni tanıdıkları için on beş kitap birden alır giderdim. Hocalarım beni gördüğü yerde kitap tavsiye ederdi bir öğrenciye bundan daha kıymetli hangi an olabilir öğretmen bir kitap okuyor aklına ben geliyorum sonra beni görünce bu yazarı okumalısın şu kitabı seversin diyorlar çok mutlu olurdum. Kitaplarımı verdiğimi gören bir arkadaşım çok şaşırmıştı ben kitaplarımı asla bir başkasına vermem derdi sizin yazdığınız gibi anlattım ona da kitap hediye ettim ve o bakış açısını yıktım kendi kitaplarını bana getirdiği gün çocuklar gibi sevinmiştim çünkü bir başkası kitap paylaşmanın sevincini yaşamıştı ve bana hak verdi. Öyle bağışlayacak kütüphanem falan yok tabii her aldığımı zaten vermiştim. sonradan minik bir kütüphanem oldu elimde kalanlar ve hediye olanlarla ama insanların tavır ve davranışları gösterdi ki sanki ben yanlışım ben salakça davranıyorum insan parasını kitaplara harcayıp sonra kitapları saçar mı etrafa hiç işte aklı yok ki…
Şimdi kimseye kitap hediye etmek istemiyorum o paylaşımlar büyük büyük kütüphaneleri görünce üzülüyorum benim de bu kadar kitabım olur muydu sahi vermesem kaç kitabım olurdu? O sevdiğim kitabı da verdim değil mi hatta imzalıydı ve benzeri düşünceler geçiyor aklımdan bir yandan da insanların bu kadar çok kitabı var be kitaplara ulaşamayan insanları neden düşünmüyorlar diyorum hani o yaşlarımda birisi bana kütüphanesinden biraz kitap hediye etse oturup ağlardım sevincimden. Hala benim gibi insanlar var bir yerlerde ve İnsanlar birbirinden o kadar uzak ki kimse kimsenin umurunda değil. Daha çok şey yazardım, yazınızı okudukça duygulandım kitabı henüz okumadım ama okursam ağlamakta ilerleyemem gibi geliyor.
Öncelikle çok içten ve samimi duygularınızı paylaştığınız için çok teşekkür ederim🙏 Anılarınız kitabın kahramanı olan Mustafa Gözelgöz ün hayatına çok benziyor. Hele sonlara doğru aşırı bir şekilde etkileneceğizi görür gibiyim. Evet belki gözyaşlarınızı tutamayacaksınız ama size moral verecek dayanak noktalarını da bulacağınıza eminim. 😊 Güzel bir zamanda keyifle okumanız dileğiyle😊🙏🌼☘️
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.