Herkesler ne de güzel yorumlar yapmış bu sağlam incelemenin yanına diyecek bir şey bulamadım. Bir parça da burkuldum , Ankaraya geldiğim gibi döndüğüme yeniden bin pişman oldum halbuki aklımda Ahmed Arif ve Ulucanlar da vardı. Bir sonraki planimi bu hüzün gezisine ayarlayım bari. Filmi yıllar önce izlemistim kadının röportajını da söyleyecek çok şey var ama sesler boşlukta yankılanıyor, eline sağlık.
Mine Söğüt’ün sözü yankılanıyor kulağımda: “Türkiye hüzünlerin ülkesi” aynen de böyle. Bizim coğrafyamızı acılar yoğurmuş. Buradan sesleniyorum sana ben ve yine siteden bir arkadaşım sana çok güzel rehberlik yapıp ağırlarız. Geliyorum demen yeterli :) Ulucanlar’ı gezdikten sonra yazmaya karar verdim bu incelemeyi. Sen de gel yerinde gör ;)
Valla çok sevinirim çok içten olmuş, bu buluşmayı halledelim :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.