Başlığın alıntıyla bağlantısını kuramadım, biraz daha açar mısınız hocam?
Şöyle açıklanıyor kitapta "Oğuz Atay için Kemalizm, bugünün çoğu aydını için olduğu gibi, mesafe alınabilecek düşünsel bir proje ya da resmi bir hamasetten ibaret değildi. Bir Bilim Adamının Romanı kötü bir kitap olabilir; ama Atay'ın, Kemalizm’i, yalnızca bir düşünce olarak değil, kendi köklerini de bulduğu, kendini borçlu hissettiği bir hayat olarak, bir hayat hikâyesi olarak gördüğünü ortaya koyması bakımından önemli. Bir Bilim Adamının Romanı'nda dile getirdiği gibi, "vatan ve millet deyimleri(nin) henüz sadece bayram nutuklarının tekelinde" olmadığı bir dönemin hayatıdır bu. Kemalizm'in henüz yalnızca bir baskı cihazı, bir resmiyet ya da bir hamaset olarak değil, yoksul bir halkı "kara ekmek"ten kurtaracak bir imkân olarak göründüğü bir hayattır. Bu yüzden Atay bu yaşantıyı yalnızca bayram nutuklarından, resmi geçitlerden, ortaokul ders kitaplarından, manzumelerden, tören ve demeçlerden, yalnızca bu biçimlerden ibaret göremez. Aynı zamanda bir hayat olan Mustafa İnan’dır o. Atay, burada bir "namus", bir temizlik bulun Mustafa İnan'ı anlatırken kullandığı birçok sözcüğü Selim Işık için de kullanır; o da Mustafa İnan gibi "sözünün eri"dir, "savaş yıllarının kara ekmeği"yle büyümüştür, o da elektriği olmayan bir kasabada gaz lambası ışığında dünyaya gelmiştir, o da hayata taviz vermeden inançları doğrultusunda yaşar. Taşradan gelip bilimin hizmetine giren Riyaziyeci Mustafa'nın hayatında ifadesini bulan Kemalizm Atay için, Doğu'nun sistemsizliğinden ve kaderciliğinden, kendi haline bırakılmış taşradan, acemilikten ve çocukluktan kurtulmaktır aynı zamanda. Ya da şöyle diyelim: Artık demeçlerden, hamasi köşe yazılarından ibaret kalmışsa da, Kemalizm'in bir zamanlar dile getirdiği vaatleri bir türlü yok sayamaz Atay."
Bazı kavramları tekrar tekrar düşünmeyi gerektirecek bir açıklama olmuş, çok teşekkür ederim hocam bizimle de paylaştığın için.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.