Kendine iyi bak demiştin bana, kalbimi benzettiğimden beri zindanlara, çok çizik atan oldu duvarlarıma. Sokak lambalarının bile aydınlatmadığı, kimsenin üzerine yazı yazmaya bile değer görmediği bir duvar oluverdim..’’
"Bu duvar insanlarla aramda kullandığım bir sete dönüştü sonra. Bu duvarın ardında susmalar, acılar, sorumluluklar, hayaller bir de sen gizli kaldın" diye devam eden ne güzel satırlar değil mi Sueda unuttum derken unutamadım seni demenin gönül dili. Ben de çok beğendim aynı yerden buldun :)
Kitapta daha ne kadar can alıcı cümleler var mest oldum okurken. Yolu açık olsun Aykut 'un sağlam ve kararlı.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.