Kalemine sağlık güzel insan. Çok zor dönemlerdi ve bizler bazı olaylara tarafsız bakabillme yetimizi bir kenara bırakmak zorunda kalabiliyoruz. Yaşanmış hikayeleri bu acıları yaşayan her iki halktan da dinlemek ufkumuzu bir nebze açabilir. Benim babaannem Ermeni asıllıydı ancak Türk bir aile tarafından büyütülmüştü çünkü evinden barkından kovulan ailesi onu yanına alamamış yıllarca beraber yiyip içtiği komşusuna emanet etmişti kaçarken bir daha geri dönemediler ve kızları Fatma ismi verilerek müslüman olarak büyütüldü ancak gerçek kendisinden hiç gizlenmedi öz evlatlarından da ayırt etmediler Türk toplumunda o dönem kızın miras hakkı olan çeyiz de kendisine tam olarak yapılarak evlendirildi. Savaşın kazananı yoktur. Her milletin acısına saygımız olmalı ancak Türk toplumunun verdiği kurtuluş mücadelesini bir milletin soyunu kurutmaya çalışmak kalıbına sokmak çabası hoş görülemez. Her iki tarafta da acımazsızlığın boyutlarını zorlayanlar olmuştur. Annemin büyükannesi tarafından aktarılan anılarda da Türklerin Ermenişer tarafından köyün yetişkin erkeklerinin camilerde kilitlenip yakıldığı anlatılmıştır. Olaylar vahimdir ibretliktir. Kurtuluş mücadelesi kolay verilmemiştir insanlar açlık, varoluş, psikoljik ve vicdani bir savaşın içinde harap düşmüş belki hiç olmak istemediği kişiye bürünmüş bürünmek zorunda kalmıştır. Saygılarımla...
Beğenmenize sevindim, teşekkür ederim😄 Babannenizinkine benzer çok sayıda hikaye okudum, ne güzel, o mutlu bir ömür sürmüş.
Bireysel bakıldığında herkes karşı tarafta zulme taraf bulur, zira oldukça çok var. Ancak bence şunu -sadece bu olayda değil, toplumsal tüm çatışmalarda- hiç unutmamalı: Meselemiz bireyler arasındaki sorunlar değil, yönetici sınıfın kendi vatandaşlarını korumaması, kendi vatandaşlarından bir kısmına, devletin imkanlarını kullanarak sistemli bir ayrımcılık, zulüm, eziyet uygulaması. Sadece Ermeni olaylarına değil, yakın tarihimizdeki bir çok olaya da aynı gözle bakarsak eğer, o "kutsal devlet" kavramı arkasına sığınıp devletin tüm imkanlarını kullanan, ama yöneticiliği beceremeyince halkı birbirine kırdırıp atıp mevkiini korumaya odaklananları görürüz.
Başka bir deyişle metne katkıda bulunan yazarlar kurtuluş mücadelesine laf ediyor değiller. Laf cambazlıklarıyla asıl sorumluların saklanmasına ve görmezden gelinmesine itiraz ediyorlar.
Kitabı okudunuz mu bilmiyorum ama okursanız, eminim ki siz kurbanlarla benden daha iyi empati kurarsınız. 😍
Henüz okumadım Hocam benzer konuyu ele alan başka bir kitap vardı Aynı Toprağın Kardeşleri sanırım yanlış hatırlamıyorsam okuma listemde o var bunu da ekleyeyim sevgiyle kalın...
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.